Verschaeren: 'Kunst is bittere noodzaak'
Kunst en cultuur 62 keer gelezen NEERLOON – Door het project ‘Kunst aan de Maas’ wordt het aan de Maas gelegen natuurgebied nóg aantrekkelijker. Daar is kunstenaar Jos Verschaeren uit Neerloon van overtuigd. Zelf maakte hij ‘De Dialoog’ (geplaatst bij Megen) en ‘Uitkijktoren’ (geplaatst bij Oijen).[image=287172]
Verschaeren: “De natuur aan de Maas in deze regio is al zo mooi. Een volledig overzicht had je echter niet, waar je ook ging staan. Ook niet vanaf de dijk. Toen kwam ik op het idee om een uitkijktoren van acht meter hoog te bouwen.” Wat de toren bijzonder maakt, is dat ie is opgebouwd uit 48 deuren. “Dat heb ik om verschillende redenen gedaan. Allereerst heb je voor kunst niet per se nieuwe materialen nodig. Recyclen volstaat in dit geval. Zeker omdat het een tijdelijk kunstproject is. Bovendien is het leuk om de mensen zo op het verkeerde been te zetten. Door welke deur kunnen ze naar binnen? Veel mensen weten het niet, maar de toren is 24 uur per dag toegankelijk. Zeker met dit heldere weer is het een prachtig gezicht om de zon onder te zien gaan.”
[image=287171]
Kloof
Wie het andere werk van Verschaeren, De Dialoog, bekijkt, wordt aan het denken gezet. “Hoe belangrijk kunst voor de samenleving is? Het is bittere noodzaak. De media doen verslag van de gebeurtenissen die zich voordoen in de werkelijkheid. Kunst heeft een andere taak: relativeren en de verbeelding prikkelen. Het kan helpen mensen uit bepaalde denkkaders te halen. Met mijn werk De Dialoog wil ik laten zien dat een conversatie mensen dichter bij elkaar kan brengen, maar dat er veel vaker sprake is van een onoverbrugbare kloof: Dat mensen simpelweg in verschillende werelden leven, volledig anders in het leven staan. Ook een gesprek op hoog niveau kan daar geen verandering in brengen. Dat beeld ik uit door twee trappen tegenover elkaar te zetten zonder dat ze op elkaar aansluiten. Kijk ook naar de Maas, de rivier die Noord-Brabant en Gelderland van elkaar scheidt. De fysieke scheiding wordt doorbroken via een brug of veerpontjes, maar mentaal zijn we niet dichter bij elkaar gekomen: Brabanders en Gelderlanders staan nog steeds op hun eigen manier in het leven. Dit betekent niet dat communicatie onmogelijk is, maar dat de eigenheid van de ander nooit volledig begrepen kan worden. Het is een constatering, een inzicht dat kunst over kan brengen, geen oordeel.”
