Afbeelding

Onvrijwilligheid

Column 1.255 keer gelezen

Het zou de aanleiding voor een mooi afstudeeronderzoek kunnen zijn: Welke verenigingen in Meierijstad hebben een vrijwilligersprobleem? Subvragen: Bij welke verenigingen is dat nu al nijpend? Wie verwacht het probleem op korte termijn? Waar doet het zich nog helemaal niet voor? Het spreekt vanzelf dat de onderzoeker ook het hoe en waarom uitgebreid meeneemt in de bevindingen. Natuurlijk, op voorhand kun je al zeggen dat veel clubs vrijwilligersproblemen hébben of snel zullen gaan kríjgen. Veel interessanter is echter de vraag waar het wél goed gaat en waaróm!

In Bladel wierpen enkele ouders onlangs geen steentje, maar een rotsblok in de plaatselijke voetbalvijver. U kent het verhaal: Vier jonge voetballertjes werden geschorst omdat ze te weinig lootjes verkocht hadden. Die verkoop (elk lid 25 stuks) diende om een contributiestijging te beperken. Vier mannekes lukte dat niet en hun ouders wilden niet bijspringen. De oogappeltjes waren niet meer welkom. Het land was te klein! Helemaal toen 'de principes' er bij werden gehaald. Alle onvrede werd breed uitgemeten via sociale media en pers. Er bleek geen ruimte voor hoor en wederhoor. In diezelfde week roerden zich allerlei clubs waar het water aan de lippen staat vanwege vrijwilligersgebrek. Kretologie als 'Wij zijn geen gratis opvang' of 'ouders droppen hun kinderen en onttrekken zich aan elke verantwoordelijkheid' werd de wereld in geslingerd.

Er lijken twee kampen te zijn ontstaan: Sterk vergrijzende kaders die koketteren met 'ouderwets clubgevoel' tegenover een jongere generatie ouders die zich daar langzaam aan onttrokken heeft en tegelijkertijd hun kinderen het 'clubliefdeloze' voorbeeld meegeeft. Lid zijn van een club brengt volgens het oudere kamp verplichtingen met zich mee. Maar juist dat woord 'verplichtingen' veroorzaakt in de huidige tijd de nodige verwarring. Zoals ook het woord 'vereniging', iets dat een samen-gevoel suggereert, in onze ik-maatschappij aan enorme slijtage onderhevig is.
Duidelijkheid-met-een-hart is volgens mij de enige oplossing. Reële begrotingen presenteren, zaken níet meer door durven laten gaan en vooral: rolmodellen het voortouw laten nemen. Als ze bij Bladella eerste elftalspelers, waar die kleintjes tegenop kijken, als begeleiders van die lootjesverkopers hadden aangesteld, was dan de commotie ook zo groot geworden? Goed voorbeeld doet volgen! Bij élke willekeurige vereniging!
Een minstens zo grote bedreiging is overigens de regelgeving van de overheid. Van de meest 'eenvoudige' clubjes wordt een steeds professionelere aanpak gevorderd. Verenigingen zijn weliswaar een soort mini-maatschappijtjes, maar ze opzadelen met onrealistische eisen zónder juiste ondersteuning zorgt alleen maar voor méér onvrijwilligheid…

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant