Martien: 'De rij wordt alsmaar langer'

VEGHEL | Een profielschets van Martien van Boekel (58) is simpel. Recht door zee en niet om de brei heen draaiend. Je weet meteen wat je aan hem hebt. Martien beoefent het mooie vak van constructie werker bij Staalbouw Hendriks in Veghel. De laatste twaalf jaar vult hij bij Blauw Geel'38 de functie in van verzorger van het tweede team. Levert, indien nodig, tevens zijn diensten aan het eerste team van de club.

Door Peter Kuijpers

Voetballen deed Martien op zijn geboortegrond in Uden. Niet bij een van de gevestigde voetbalclubs, maar in het Uden toen zo populaire 'Buurtvoetbal' Martien: "Eigenlijk kom ik uit het handbal van de KPJ en als we dan tijd over hadden gingen we voetballen. Dat deed ik bij De WEKH (De Weeg, Eikenheuvel, Knokerdweg en Hoenderbosch) en later nog in Erp bij De Bolst. Voor het overige was het voornamelijk handbal."

Martien en Els trouwden 37 jaar geleden en kwamen in Veghel wonen. "Onze zoon Mark ging voetballen en stroomde in bij de F-jes en doorliep alle jeugdelftallen. Hij heeft nog in het eerste gespeeld onder Harry Blokhuis, die toen trainer was. Joost van den Biggelaar en Dennis Jansen waren destijds de trainers van A1, tegenwoordig JO 19-1."

Respect
Het voetballen in de selectie vraagt wel iets van een voetballer vindt Martien: "Dat vergt zeker wat. Je rug recht houden heet dat dan. Er wordt wat van je verwacht ook met je gedrag. Als je naast het potje piest word je onmiddellijk tot de orde geroepen. Er wordt respect geëist en dat is er ook vind ik. Al moet ik toegeven dat het de laatste tijd wel eens ooit dreigt weg te zakken, maar dan wordt er snel ingegrepen en dat is dan weer goed."
Martien zit al twaalf jaar bij het tweede team als verzorger en heeft daar plezier in: "Dat bevalt meer dan goed, alleen ga ik volgend seizoen minder wedstrijden doen. Zondags wil ik vrij gaan houden als ik ergens naar toe wil dan moet voetbal niet meer nummer één zijn. Dinsdags en donderdags ben ik er natuurlijk wel en is er een probleem dan laat ik het team op zondag niet vallen."

Druk
Verzorgers lopen veelal het lange traject via een NGS-NSF opleiding, Martien deed dat anders: "Noimin en ik zijn naar Uden geweest en hebben daar twaalf lessen klassieke massage gevolgd. Dat was echt leuk die avonden en leerzaam. Ik ben ook geen arts en dat wil ik ook niet uitstralen. Ik hou me meestal bezig met massages en heb als EHBO'er ruim 25 jaar ervaring. Het tapen doe ik ook. Dat heb ik weer van Noimin geleerd. Ik krijg wel de indruk dat het steeds drukker wordt in onze verzorgingsruimte. Als je ziet hoeveel spelers daar soms zitten te wachten op verzorging, die rij wordt alsmaar langer."

Goede band
Als je lang bij een club bent ga je dingen zien of je wil ze verbeteren. Martien vervolgt: "Je krijgt een mening over het reilen en zeilen. Daar moet je voor waken en een streep trekken. Ik heb me ook voorgenomen die afstand te houden. Het is wel erg leuk dat je van spelers zoveel terug krijgt. Dat doet een mens goed. Ook met mijn mede-verzorgen Noimin heb ik een goede band. We overleggen veel en dat hoort ook zo. Hij heeft het best druk met zijn hersteltrainingen, wat hij overigens prima doet."

Het kladblok is weer aardig vol geraakt. "Een beetje lachen Martien", roept Els als we de foto maken, waarvan akte.