Meesterlijk

Ineens beginnen er allerlei noodklokken te luiden! Alle media storten zich er op en belichten een probleem dat al veel langer speelt. Lang werd gedacht dat de soort zich wel zou herstellen, maar hun uitsterven is dichterbij dan ooit. In heel Nederland welteverstaan! Ook in Meierijstad zijn ze nog slechts op enkele handen te tellen. Veghel, Schijndel en Rooi bereiden zich langzaam maar zeker voor op een tijdperk waarin de natuurlijke aanwezigheid van dit oeroude ras niet meer vanzelfsprekend is. Zoals ooit de wisent het loodje legde, zo dreigt nu de 'meester' hetzelfde lot te ondergaan. Herinvoering kán slagen, maar niet teveel 'hekken' eromheen graag!…

Ik heb dagelijks met de feminisering van het onderwijs te maken. Waar vroeger nog vrij veel testosteron tegen de plinten klotste, druipt nu vooral oestrogeen van de muren af. Eenzijdigheid leidt vaak tot bepaalde armoede, zónder daar een waardeoordeel over te vellen. Als enige man tussen alleen maar vrouwen zitten is en voelt echter niet altijd even gemakkelijk. De gespreksstof is, ook als het over het werk gaat…ánders. Besluitvorming verloopt…ánders. Natuurlijk zijn er vrouwen die impulsief beslissingen nemen, lomp reageren en verkeerde grappen maken. Of over voetbal, auto's, whisky, muziek én vrouwen kunnen praten. Maar toch…ánders.

De mooie mix die in de jaren zeventig ontstond is uit balans geraakt. Mannen en vrouwen kunnen elkaar prachtig aanvullen, in toom houden, samen doordachte processen tot stand brengen. Voor kinderen is het uiterst belangrijk dat ze zowel met mannelijke als vrouwelijke leerkrachten te maken krijgen. De eerder genoemde noodklok luidt op dit moment vooral voor de achterstand die jongens in het onderwijs blijkbaar oplopen door een gebrek aan 'meesters'. Onderzoek heeft uitgewezen dat jongens…eh…ánders leren dan meisjes. Wisten juffen en meesters alláng! En dat meesters dat toch vaak wat beter aanvoelen, jongens derhalve wat meer ruimte geven om op hún manier te leren. Ook bekend!
Waarom begrijpen de meeste mannen niet dat er zo'n mooie rol voor hen weggelegd kan zijn in het onderwijs? Dat lesgeven aan en het begeleiden van jonge mensen dagelijks zo veel voldoening kan opleveren? Ik geloof er niets van dat hogere salarissen, status of meer carrièremogelijkheden een stormloop op de pabo's gaat opleveren. Als er in dit prachtige vak echter wat gedaan wordt aan de alles-moet-op-papier-mentaliteit, allemaal hetzelfde tussen de lijntjes moeten kleuren, in hetzelfde potje moeten piesen en alles langs dezelfde meetlatjes moeten leggen, zou ik dat een juiste aanzet vinden. Meesterlijk zelfs…