'Ik heb geprobeerd om iedereen positief te benaderen'

VEGHEL | Peter van der Linden (65) nam begin deze maand na 42.5 jaar afscheid van Hub Veghel, voorheen Franciscusschool. Hij gaat genieten van zijn welverdiende pensioen. "Ik ben in al die jaren altijd met plezier naar mijn werk gegaan", vertelt Peter enthousiast.

Hub Veghel is een school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs (SO en VSO). Er wordt lesgegeven aan leerlingen met speciale onderwijsbehoeften. Op 1 september 1959 is het onderwijs aan deze doelgroep begonnen als afdeling van de toenmalige Maria Giorettischool (school voor BLO) in Veghel. Het initiatief voor de start van deze onderwijsvoorziening lag bij de congregatie zusters Franciscanessen in Veghel. Sinds 1972 stond de school inmiddels omgedoopt tot Franciscusschool, aan de Groen van Prinstererlaan 11 in Veghel. In augustus 2009 heeft de school de nieuwbouw in de Sweelinckstraat betrokken. "Dat is een van de grootste veranderingen die ik heb meegemaakt. Het gebouw aan de Groen van Prinstererlaan was op. Nu hebben we de mooiste school van Veghel, voorzien van alle gemakken", vindt Peter. Ook de grootte van de school nam toe. "We zijn gegroeid van 50 leerlingen naar 150 en van 7 personeelsleden naar 60. De max is bereikt denk ik."

Peter werd tijdens zijn afscheid opgehaald in een oude Volkswagenbus.

Digitalisering
Een andere grote verandering zijn de ouders. "Ze zijn mondiger geworden en meer betrokken. Mensen staan veel meer in de wereld. De digitalisatie heeft daar veel te maken. Je kunt alles opzoeken." Ook de leerlingen van Hub Veghel hebben te maken gehad met de digitalisering. Het vergt volgens Peter een andere aanpak. "Je leert ze wat wel en wat niet kan op internet. Daarom hebben we frequent contact met de ouders." Het werk zelf is ook veranderd en niet per se op een positieve manier. "Rapporten schrijven en evaluaties. Onze hoofdtaak is leren en begeleiden. Soms zijn leraren te veel bezig met randzaken", betoogt Peter.

Dubbel gevoel
42.5 jaar werken op dezelfde school. Voor Peter was geen het probleem. "Dat heb ik makkelijk volgehouden. Het was fijn, dankbaar en leuk werk. De leerlingen in deze doelgroep zijn heel eerlijk. Je krijgt direct feedback. Ik ben overigens niet altijd techniekdocent geweest. Ik heb een aantal keer gewisseld van functie." Peter staat bekend als een betrokken werknemer, zowel binnen als buiten de muren van de school. "Vanaf de dag dat ik de school binnenliep, heb ik me hier thuis gevoeld. Mijn tijd op school is geweldig geweest."

De leraar was erg populair onder de leerlingen. Veronique gaat hem zeker missen.

Volkswagenbus
Het afscheid is dubbel. "De vrije tijd en het niet meer 'moeten' is fijn, maar het contact met de leerlingen ga ik onwijs missen. Ik heb hier zo'n lange tijd doorgebracht."
Het salut van de school gaat voor Peter de boeken in als één van de hoogtepunten uit zijn docentencarrière. "Het was een afscheid in stijl. Alles zat mee. Ik werd opgehaald in een oude Volkswagenbus, op school werden er allerlei voorstellingen gegeven door de leerlingen en we hebben gepicknickt in het park. Het was prachtig", straalt Peter.

Uitdaging
De leerlingen van Hub Veghel variëren in ontwikkelingsniveau, in leeftijd, in ondersteuningsbehoefte en in specifieke hulpvragen. De inhoud van het onderwijs is daarom zoveel mogelijk afgestemd op mogelijkheden en behoeften van de leerlingen. "We gaan uit van de mogelijkheden en niet van de beperkingen. Wat kunnen ze wel, zo denken wij. Oplossingsgericht dus. De voldoening wanneer je deze jongens en meiden iets hebt geleerd is groot. Aan de ene kant leer je ze wat, maar we zijn ook bezig met opvoeden. Het werken met deze doelgroep is heel uitdagend." Het positief in het leven staan lijkt een pre in deze tak van het onderwijs. Peter lacht: "Ik heb geprobeerd om in al die jaren iedereen positief te benaderen en volgens mij is dat goed gelukt. Ik blijf leerlingen stimuleren en motiveren." Van een sleur is nooit sprake geweest. "Elke dag bood nieuwe kansen en elke dag was een nieuwe uitdaging."

'Geen zorgen'
De toekomst ziet Peter rooskleuring in. Hij zegt zich niet te gaan vervelen. "Ik ben druk met het wel en wee om het huis. Verder heb ik kleinkinderen, waar mijn vrouw en ik één keer per week gaan oppassen. Ik wil ook wat workshops gaan volgen en wellicht wat meer op pad met de motor. Jullie hoeven je geen zorgen te maken", lacht hij.