'Het team smolt goed ineen bij Blauw Geel'

VEGHEL| Maarten van Vugt was tussen 2008 en 2011 drie jaar lang hoofdtrainer van Blauw Geel'38. De destijds 40-jarige Berghemmer kijkt alles bij elkaar terug op een leuke tijd maar maakte ook iets minder chics mee. Van Vugt: "In mijn laatste seizoen werd ik na een verloren wedstrijd bij UDI'19 ineens ontslagen. De staf en de spelers eisten echter dat dit teruggedraaid werd waardoor ik toch nog het seizoen afmaakte."

Door: Willy Rooyakkers.

Uiteraard moest Van Vugt hier wel even over nadenken. "Het was natuurlijk een hele aparte situatie, ik denk en hoop dat ook nooit meer mee te maken, maar ik vond dat ik gehoor aan de groep moest geven. We waren in die periode zo naar elkaar toegegroeid, het team smolt echt ineen. Het was een hele diverse groep qua samenstelling maar desalniettemin heel hecht geworden. Ondanks de verschillende culturen stond iedereen open voor elkaar en waren we echt een eenheid. Ik moet zeggen dat de toenmalige aanvoerder Jeroen Minneboo dat ook heel goed managede. Dat maakte het voor mij ook makkelijker."

Cuijk
Maarten van Vugt kwam in 2008 over van JVC Cuijk waar hij als jonge trainer liefst vijf jaar aan het roer stond. Met JVC pakte hij ook het kampioenschap in de 'oude sterke' Hoofdklasse om vervolgens nipt naast de landstitel bij de zondagamateurs te grijpen. Toen stond eerste klasser Blauw Geel'38 ineens op de stoep. "Het was natuurlijk wel een mooie club, er was ambitie. Ik nam John-Paul Willems mee vanaf JVC, hij kwam mee als assistent. We zijn gaan bouwen, met als doel te promoveren maar ook om veel Veghelse jongens de kans te geven. Zo haalden we naast Sjack van Rijsbergen, Jorg van de Berg ook meteen Veghelaar Emiel van der Sanden terug van NIVO Sparta en daarnaast sloten ook Martijn van Loon, Kadir Boedaklir en Gerke van de Akker aan bij het 1^e team. Vanuit het derde elftal kwam Mehmet Dingil bij de selectie. Lodewijk van Helvoirt liep toen stage als assistent en hij tipte ons over Dingil. Toen ik hem zelf zag besefte ik dat hij nog moest leren, en dat het misschien punten zou gaan kosten, maar ook dat er enorm veel potentie in die jongen zat."

Net geen kampioen
Dat bleek ook later. Blauw Geel pakte in het eerste jaar van Van Vugt net naast de titel in de eerste klasse. "We kwamen net een punt tekort op UDI'19 maar konden terugzien op een mooi seizoen met veel gescoorde goals. Uiteindelijk promoveerden we nog bijna maar de beslissingswedstrijd tegen OJC ging in Gemert nipt met 1-0 verloren. Na het tweede seizoen, toen we weer tweede werden, promoveerden we alsnog."  Het was de tijd dat Blauw Geel nog aan het groeien was, de club zat in een soort van transitie.  "We konden voor het eerst in de beker van een club als Gemert winnen, dat was iets waaraan je zag dat Blauw Geel de weg naar boven had gevonden. Eerder was men duidelijk minder dan een Gemert of UDI'19 maar dat veranderde langzaam maar zeker." In het eerste jaar in de Hoofdklasse, het laatste seizoen van Vugt dus, eindigde men uiteindelijk als tiende. "Na mijn 'ontslag' na UDI'19 wonnen we nog de derde periode en waren we volop in de race om promotie naar de topklasse. Uiteindelijk was FC Hilversum net te sterk."

Mooie tijd
Ondanks het akkefietje in zijn laatste seizoen kijkt Maarten van Vugt met een goed gevoel terug op zijn Veghelse periode. "Ja, de groep was gewoon heel fijn. Daarnaast had ik met John-Paul Willems, Ingrid Lunenburg, Rudy Geurts, Lodewijk van Helvoirt en ook Jan-Hein Opheij een fijne staf. Ik heb met een aantal mensen nog steeds contact, het was een mooie tijd."