Marijn: 'Ronnie gaat taken van mij overnemen'

VEGHEL | Leider van Blauw Geel'38-1 Marijn van Helvoirt is de grote broer van assistent-trainer Lodewijk van Helvoirt. Voor het derde jaar actief als leider van de eerste selectie. Wat behelst dat? Wat zijn zoal zijn taken? Hoogste tijd voor een nadere kennismaking.

Door: Peter Kuijpers.

Marijn woont in Veghel, maar is ook veel bij zijn vriendin Elleke en zoon Tijn die ruim negen maanden geleden werd geboren in Gramsbergen. Gramsbergen ligt in de driehoek Hardenberg, Slagharen en Coevorden in de provincie Overijssel. Marijn: "Deze dagen ben ik weer veel in Veghel. Ik beman woensdag een van de stemlokalen voor de verkiezingen van de Tweede Kamer."
Voetbal is een passie van Marijn al was broer Lodewijk meer een echte voetballer. "Klopt, onze 'Lo' (Lodewijk) had meer talent en is nu assistent van Niels van Casteren. Ik ben in 2007 begonnen met vlaggen bij Blauw Geel'38. Dat ben ik blijven doen tot ik in het seizoen 2014-2015 Jan-Hein Opheij opvolgde als leider."

Gramsbergen
Keeperstrainer Ronnie gaat komend seizoen wat dingen overnemen. "Ronnie zit heel dicht bij trainer Niels. Ze carpoolen en het is voor mij ook vaak lastig om door de week naar Veghel te komen. De afstand is behoorlijk en ruim anderhalf uur rijden. Ronnie heeft als keeperstrainer vooral rond de wedstrijden niet zo heel veel taken, dus dat gaat prima. We doen nu al veel samen." Waar bestaan de taken uit van een leider van Blauw Geel-1? Marijn vervolgt: "Ik begeleid de Pupil van de Week naar de scheidsrechter voor de aftrap, het wedstrijdformulier en wat meer dingetjes die betrekking hebben op de wedstrijd. Ik zorg dat er proviand en drank in de bus komt bij uitwedstrijden. Dat laatste is Ronnie al van mij aan het overnemen. Ik probeer tweemaal per maand op een donderdagavond aanwezig te zijn omdat ik vaak in Gramsbergen ben. Dan blijf ik ook een paar dagen hier, daarvoor is de afstand veel te groot."

Plagen
Mooie herinneringen doemen op tijdens het gesprek achter een heerlijke cappuccino bij Brownies & downieS. Een daarvan is de uitwedstrijd van Blauw Geel'38 naar Volharding waar Chris Burhenne de trainer was. Marijn vervolgt: "Een paar Veghelse supporters stonden bij de dug-out en waren hem wat aan het jennen. Hij draaide zich om en zei: 'even geduld heren ik bel mijn broer even'. Dat gaf natuurlijk een lachsalvo, maar hij voegde de daad bij het woord. De broer was een imposante verschijning en sprak de plagers toe in onvervalst Helmonds: 'Jongens ik ben helemaal van de overkant gekomen. Ik waarschuw maar een keer dat dit geroep stopt. Zo niet, begin ik met plagen en dat kan ik veel en veel beter dan jullie. Goed begrepen iedereen?' Niemand zei iets meer, het werd stil. Nadien hebben we ons bescheurd van het lachen, geweldig."

Jeroen
Het was overigens niet altijd lachen bij Blauw Geel'38. Vervelende en trieste momenten zijn feiten waar je niet aan ontkomt. "Dat zeker en wat me het meest bij is gebleven was het verongelukken van Jeroen van Lanen, een zeer talentvolle speler bij het tweede team (Marijn was destijds vlagger bij het tweede red.). Hij was pas 19 jaar tijdens dat vreselijke ongeluk in Zijtaart. De uitvaart en het wegvallen op zich heeft toen een enorme indruk bij mij achter gelaten." Het verhaal is af en het is plots stil aan de tafel. Een vriendelijk lachende bediende breekt de stilte met een nieuwe cappuccino. Dat helpt gelukkig.