Column N.E. Welles: Sjoemelkatholicisme
Algemeen 466 keer gelezenEind februari was het carnaval. Een piepjonge traditie die ergens in de jaren '60 van de vorige eeuw is afgekeken van onze oosterburen. Carnaval gaat vooraf aan de vastentijd waarin de katholieke kerk zich door onthouding en soberheid voorbereidt op het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus – en dat hoeft niet met een lege maag te beginnen…
Maar 40 dagen vasten duurt wel erg lang, dus is later de tussentraditie van halfvasten ingevoegd, een mooi excuus om halverwege de ontberingen van de vasten nog even uit de band te springen en het op een mateloos eten en drinken te zetten.
Volgende week begint de 'goede week' met aansluitend de Paasdagen.
De paashazen, -kippen en –eieren liggen al weer weken in de winkels ter meerdere eer en glorie van Jezus die het toch maar geflikt heeft om uit de dood op te staan.
Maar ondanks mediaspektakel "The Passion" of – elitair en dus minder platvloers – Matthäus Passion blijken hele volksstammen geen idee te hebben waar het paasfeest over gaat.
Gelukkig hoeft dat ook niet. Pasen is – net als alle andere kerkelijke tradities – vooral een kapstok waarmee we onze 'bourgondische' escapades kunnen legitimeren.
Zoals trouwens ook de Petruskerk voor steeds meer Udenaren alleen nog een architectonisch 'landmark' zonder verdere betekenis is.
Geen wonder dat pastoor Van Osch zijn heil in Frankrijk gaat zoeken omdat ook hij moet merken dat zijn Rooms-katholieke kerk steeds meer tot excuus-Truus is verworden voor feesten & partijen.
N.E. Welles
