'Vensterbank'

De redactie kreeg deze week deze ingezonden brief binnen:

"Als ik dan weer zo vlak voor Pasen bij een van de bakkers in de regio binnenstap en de heerlijke geur van chocoladepaasfiguren mij tegemoet komt, dan neemt deze geur mij weer mee terug naar mijn jeugdjaren.
Want zo ongeveer een week voor Pasen, heel vroeg in de ochtend, want 'de ochtend is wijzer dan de avond' zei hij altijd, was mijn vader al bezig met het smelten van chocolade in een pan 'volgens een geheim recept met allerlei toevoegingen'.
Voordat ik wakker werd kwam de geur van chocolade mijn neusgaten al binnen, nou dat was nog eens fijn wakker worden.
Ik kleedde mij dan ook snel aan en ging meteen naar de keuken toe.
Daar stonden op de granieten aanrecht de 'gietijzeren vormen' van een paashaas en een kip al klaar, om zo dadelijk gevuld te worden met de zelfgemaakte vloeibare chocolamassa.
Met een vaste hand goot mijn vader de warme gesmolten massa in de vormen.
Eenmaal afgekoeld, lakte hij de twee helften vakkundig aan elkaar met wat eiwit van een ei.
Om daarna met een scherp mes het naadje weg te snijden.
Ik was altijd super trots op mijn vader, dat hij toch ieder jaar maar weer zo'n mooie paashaas of kip kon maken.
Helaas zijn mijn vaders chocoladevormen niet meer in mijn bezit, dus de traditie wordt niet voortgezet.
Ik herinner mij nog, toen ik 6 jaar was, dat ik eens zo'n lekkere chocoladehaas die ik van mijn vader had gekregen voor het raam op de vensterbank had gezet.
Daar moesten de planten naar mijn mening maar wat ruimte voor afstaan, zodat iedereen die er langs liep kon zien wat een prachtige chocoladepaashaas mijn vader voor mij gemaakt had.
Maar ik had geen rekening gehouden met de zon.
Ik kwam uit school en ging deze keer niet spelen met mijn vriendjes maar liep snel door naar huis om mijn paashaas te bewonderen.
Eenmaal vlakbij het raam gekomen zag ik tot mijn grote verbazing voor het raam geen paashaas meer staan.
Toen ik dichter bijkwam en mijn neus tegen de ruit drukte, zag ik dat er nog een zielig hoopje chocolade op de vensterbank lag. Een deel droop zelfs van de vensterbank af, op de grond.
Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat mijn moeder daar helemaal niet blij mee was en ik nog veel minder, want ik had dat jaar geen chocoladepaashaas."

Jules Faber
Uden