Toos Beekers neemt afscheid van een leven lang Cor Unum

DEN BOSCH | De 66-jarige Toos Beekers, woonachtig in Kerkdriel, begon in 1974 bij Cor Unum. Na zich 47 jaar met hart en ziel te hebben ingezet voor het keramisch atelier in Den Bosch, was het nu toch echt tijd om af te zwaaien. Het werd een bijzonder muzikaal afscheid met een optreden van het eerste keramische orkest, bestaande uit zeventig (oud-)collega’s, onder leiding van componist Bart van Dongen. “Het was grandioos!”

Door Astrid Berkhout

Toos bracht haar jeugd grotendeels door in een klooster van de nonnen. Op haar achttiende verliet ze dit klooster en op haar negentiende ging ze via de Sociale Werkplaats aan de slag bij Cor Unum. Daar vond ze een tweede thuis. “Als kind had ik altijd een beetje het idee dat ik vanaf een afstand naar de wereld keek. Ik had het gevoel opgesloten te zitten. Pas later heb ik de vrijheid mogen ervaren. Voor mij betekent dit dat je iets mag worden en iets mag zijn. Bij Cor Unum heb ik de kans gekregen om te groeien. Ik ben iemand die meestal op de achtergrond staat maar ik heb geleerd hoe fijn het is midden tussen de mensen te staan. Terugkijkend ben ik trots op wat ik heb opgebouwd.”

De nieuwe generatie

En dat is terecht. Het keramiek vak maakte Toos zich al doende eigen in de praktijk. Ze begon met het creëren van potten, kopjes en meer, maakte zich het handdraaien eigen en ontwikkelde zich uiteindelijk tot meester glazuurder. “Ik vond het zo mooi wat je met een natuurproduct als klei allemaal kon maken. Bij Cor Unum kijken ze wat je wél kunt. Zit je in een rolstoel, maar heb je goede handen, dan kun je toch schilderen? Zo vullen we elkaar aan, we doen het echt met elkaar.” De schat aan kennis en ervaring die ze zich eigen maakte, droeg ze met veel plezier over aan o.a. studenten van SintLucas in Boxtel. “Ontzettend leuk om te doen. Ik heb zelf geen kinderen dus ik voelde me een soort moeder voor hen. Zij zijn bovendien de toekomst. Hopelijk heb ik ze een beetje enthousiast kunnen maken voor dit oude ambacht.”

Muziek als grote passie

Muziek is een andere passie van Toos. Ze speelt klarinet, basklarinet en accordeon en is aangesloten bij verschillende muziekverenigingen. “Muziek is voor mij als het ware een accu, door te spelen laad ik mezelf weer helemaal op.” Haar mooiste herinneringen bij Cor Unum zijn dan ook verbonden met de muziek, specifiek de optredens van het keramisch orkest voor bijvoorbeeld jubilarissen. “Ik stond er versteld van dat dit mogelijk was, dat het hier niet alleen draaide om werken en geld verdienen. Als je gezond bent en iets betekent voor een ander, dan ben je een rijk mens.” Toos maakte ook het faillissement mee van Cor Unum in 2009. Rond dezelfde tijd overleed haar man Arnold, die ze bij Cor Unum had leren kennen. “Dat was een heftige periode. Ik heb er bewondering voor hoe Lotte daar mee om is gegaan. We zijn toen samen gevallen, maar we zijn ook samen weer opgekrabbeld.” Het afgelopen jaar, toen corona haar leven zo goed als stil legde, heeft er bij Toos behoorlijk ingehakt. “Ik heb 2,5 maand thuis gezeten. Dan weet je pas wat eenzaamheid is. Het zorgde er ook voor dat pijnlijke herinneringen van vroeger weer naar boven kwamen.” Haar positieve instelling heeft haar er gelukkig doorheen geholpen. Het afscheid voelt dubbel. “Het is fijn om meer tijd te krijgen voor andere dingen en ik ben blij dat ik tot mijn 66-ste door heb kunnen gaan, maar de mensen zal ik erg missen. Ik zal dan ook zeker nog regelmatig langskomen!”

Een engel

Lotte Landsheer van Cor Unum wil ook graag nog iets kwijt over Toos: “Ze is een ongelooflijke vakvrouw. In mijn visie IS Toos Cor Unum. Als iemand het verdient om op deze manier uitgewuifd te worden, dan is zij het. Als er engelen bestaan, dan is Toos er één! Ze blijft dan ook altijd welkom bij ons, haar keramiek familie.”