Max Westelaken bekijkt een foto van een schilderij op linnen dat zijn oom Frans Meesters liet maken toen hij naar Nederlands-Indië ging. Westelaken wil dat zijn oom op de erelijst Bossche oorlogsslachtoffers komt.
Max Westelaken bekijkt een foto van een schilderij op linnen dat zijn oom Frans Meesters liet maken toen hij naar Nederlands-Indië ging. Westelaken wil dat zijn oom op de erelijst Bossche oorlogsslachtoffers komt. Foto: Lisette Broess-Croonen

‘Frans moet als Bosschenaar de eer krijgen die hem toekomt’

Historie 286 keer gelezen

DEN BOSCH | Bosschenaar Frans Meesters werd niet ouder dan 21 jaar. Hij stierf voor volk en vaderland in de wateren rond Nederlands-Indië. Toch staat hij niet op de erelijst oorlogsslachtoffers ’s-Hertogenbosch. “En dat steekt”, zegt zijn neef Max Westelaken. “Frans krijgt zo niet de eer die hem toekomt.

door Lisette Broess-Croonen

Op zijn zeventiende gaat de jonge Frans bij de marine. Omdat hij nog niet volwassen is, wordt de ouderlijke macht overgedragen aan het leger. Hij krijgt als standplaats Vlissingen. En daar lijkt het pijnpunt te liggen. Omdat zijn laatste woonadres niet in Den Bosch was, voldoet hij (nog) niet aan de criteria om op de Bossche erelijst te komen. “Ik vind het smoesjes, het is bij de gemeente trekken aan een dood paard. Hij staat wel vermeld op het Indië-monument aan de Zuiderparkweg. Zo moeilijk kan het dan toch niet zijn om zijn naam ook op de erelijst te zetten?”

Frans was de oudste broer van de moeder van Westelaken. Zij heeft nooit kunnen verwerken dat ze geen afscheid van haar broer heeft kunnen nemen. Een andere broer en haar moeder zijn ook in de oorlog overleden, maar daar heeft ze tenminste wel afscheid van kunnen nemen. Frans is om het leven gekomen bij een aanval op zijn schip Hr. Ms. Prins van Oranje. Dit schip was een mijnenlegger en legde in december 1941 en januari 1941 een mijnenveld aan bij het eiland Tarakan. Dat eiland was strategisch belangrijk voor Japan vanwege de aanwezige olievelden. De Japanners vormen echter een zeeblokkade om het schip heen. Wanneer het schip uit deze blokkade probeert te breken, wordt het onder vuur genomen en zinkt. Van de honderdachttien opvarenden, komen er honderdtwee om het leven. Ze krijgen allemaal een zeemansgraf en worden herdacht op een monument in Kembang Kuning.

Westelaken kwam er bij toeval achter dat zijn oom nog niet op de Bossche erelijst staat. “Wij zijn er in mijn ouderlijk gezin altijd veel mee bezig geweest, omdat het zo veel voor onze moeder betekende. Een broer en zus hebben ervoor gezorgd dat zijn naam op het Indië-monument kwam. Hij werd daar alsnog bijgezet om ‘een duidelijke vergissing te herstellen’, zo werd toen gezegd. Waarom is hij dan niet ook op die erelijst gezet? Hij staat ook op de lijst van Brabantse gesneuvelden. Er was niets aan de hand geweest, als ze gewoon zijn naam erbij hadden gezet naar aanleiding van mijn mail. Maar nu zijn ineens de criteria veranderd. Ik vind dit gewoon niet terecht. Ik baal ook van de denigrerende manier waarop er naar mij gereageerd wordt. Dat had ik echt niet verwacht en daar wordt ik boos om. De gemeente zegt dat zijn laatste woonplaats Vlissingen was, maar op zijn overlijdensakte staat dat zijn laatste woonplaats onbekend is. Bovendien was Den Bosch zijn laatste echte woonplaats. Hij moest ingeschreven worden in Vlissingen omdat hij bij de marine ging. Maar dat is dan toch geen woonplaats. Frans was een echte Bosschenaar.”

De gemeente denkt na over een fysiek monument voor alle Bossche oorlogsslachtoffers. Jan de Wit van Kabinetszaken gemeente ‘s-Hertogenbosch begrijpt dat het lastig is, maar volgens hem is de situatie complex. “Het gaat niet alleen om Frans Meesters, maar om heel veel mensen. Alle monumenten in de stad hebben in het verleden hun eigen criteria bepaald. Daarom staat de heer Meesters ook terecht op het Indiëgangers-monument. Maar we zijn nu aan het kijken of het lukt om voor de hele stad tot dezelfde criteria te komen. Dat is heel erg ingewikkeld en we moeten hier een zorgvuldige afweging in maken. Uiteindelijk zal het stadsbestuur deze criteria vaststellen. Dat heeft tijd nodig en ik vermoed dat we het ook nooit helemaal goed zullen doen. Er zullen altijd mensen zijn die vinden dat het anders moet. Ik vind het mooi dat meneer Westelaken deze passie heeft, maar we moeten echt even geduld hebben.”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant