De liefde voor muziek bracht Jan en Hony bij elkaar, vandaag vieren ze hun 60-jarig huwelijk

UDEN | De 82-jarige Jan en Hony uit Uden zijn vandaag 60 jaar getrouwd. Ze maakten met z’n tweeën én de rest van hun gezin een hoop mee, en vertellen ons over al hun mooie jaren samen.

door Henk Lunenburg

Hony (82) is geboren in Nistelrode in een gezin van 12 kinderen. Haar ouders hadden een kruidenierszaak en een meubelzaak op De Laar in Nistelrode. Na de huishoudschool kwam ze in de zaak werken omdat personeel te duur was. Hierdoor kon ze niet gaan studeren om gymdocente te worden. Als compensatie mocht ze in Uden balletles gaan volgen bij Nel Roos uit Rotterdam. Jan (82) werd geboren in Uden in een hardwerkend arbeidersgezin van 7 kinderen. Na de lagere school wilde hij naar de LTS om meubelmaker te worden. Omdat hij nog te jong was ging hij 1 jaar naar de Mulo en toen naar de HBS in Oss.

Waar en wanneer hebben jullie elkaar voor het eerst ontmoet?
Jan: “Ik fietste van de school in Oss naar huis toen ik in Nistelrode muziek van de fanfare hoorde. Ze gingen een serenade brengen bij een bruidspaar. Omdat ik zelf muzikant was van de harmonie in Uden ging ik uit belangstelling op het geluid af. Tussen het publiek dat achter de fanfare liep zag ik Inge Zitter met haar vriendin. Ik vond de vriendin meteen opvallend mooi en wilde graag contact met haar maken. Vanaf die dag ontstond er iets moois tussen Hony en mij. We waren beiden 15 jaar.”

Wat voor plek namen de balletlessen in jouw leven in, Hony?
Hony: “Door de balletlessen van Nel Roos en diverse vervolgopleidingen stond mijn leven in het teken van ballet en dans. Op 18-jarige leeftijd startte ik mijn eigen balletgroep ‘Rozelein’ in Nistelrode. Zuster Rodriguez stelde daarvoor een klaslokaal van de VGLOschool ter beschikking, ik moest wel een opleiding jeugdwerk volgen om balletles te mogen geven. Tijdens een balletuitvoering zagen de ouders waartoe die meisjes in staat waren. De ‘balletschool’ groeide.”

Jan, wat ging jij doen na de HBS?
Jan: “Na de HBS en de Kweekschool moest ik in militair dienst. Om te voorkomen dat ik uitgezonden werd naar Nieuw Guinea trouwden we voor de wet op 22 januari 1962. In 1963 zwaaide ik vervroegd af omdat ik een aanstelling kon krijgen in een groeiwijk Aawijk Zuid in ‘s-Hertogenbosch. Na ons kerkelijk huwelijk op 18 oktober 1963 gingen we in Den Bosch wonen. Ik werkte 8 jaar op de Norbertusschool, waarvan 7 jaar als groepsleraar met directietaken. Door mijn belangstelling voor kinderen met problemen, solliciteerde ik naar een baan op de Lomschool in ‘s Hertogenbosch de Titus Brandsma school. Van 1971 tot 1978 was ik groepsleraar en daarna directeur. Daarnaast was ik adviseur onderwijszaken in het dagelijks bestuur van de St. Jan Stichting waar 7 scholen voor speciaal onderwijs onder vielen. Tevens werkte ik aan de voorbereidingen tot het samenvoegen van 4 scholen tot één instelling voor Speciaal Basis Onderwijs, die in 1999 gerealiseerd werd.”

Gaf je ook in ‘s-Hertogenbosch balletles, Hony?
Hony: “Toen we daar woonden, bleef ik les geven in Nistelrode. Na de geboorte van onze zoon Hein in 1964 werd dat teveel en heb ik het lesgeven overgedragen. In Den Bosch hadden ze ook mijn talent van lesgeven ontdekt en werd ik gevraagd les te komen geven in de Aawijk. Balletschool Rozelein Nistelrode werd een balletstichting. 3 jaar na de geboorte van onze zoon Maarten verhuisden we in 1971 naar Nistelrode. We kregen de medewerking van de gemeente omdat ik mantelzorger was voor mijn vader. Door het balletbestuur werd ik gevraagd om het lesgeven weer op te nemen. Ik ging weer aan de slag en verzorgde elk jaar met ouderondersteuning en hulp van Jan, Hein en Maarten een jaarlijkse voorstelling. Een hoogtepunt was de uitvoering ‘De rattenvanger van Hamelen’ in de Lievekamp in Oss. De balletgroep groeide uit tot 250 leerlingen en vier docenten. In 1985 verhuisden we naar het ouderlijk huis van Jan, in Uden. Ik besloot om te stoppen met kinderballet en me meer te richten op volksdansen en Beter Bewegen voor volwassenen en ouderen, waar ik al sinds 1975 mee begonnen was. Genoemd mogen worden uit Nistelrode de volksdansgroep Hupsake en de KVO volksdansgroep en uit Uden de KBO groep De Kersenbloesem en de KVO volksdansgroep, een groep dames Beter Bewegen uit Volkel en Uden en de volksdansgroep van de Voku uit Uden. Daarnaast in Nistelrode Beter Bewegen in de Stekkerhoek en een damesgroep via Regionaal Ouderwerk Maasland in Oss.”

Wanneer gingen jullie met pensioen?
Jan: “Op 1 juni 2000 ging ik met vervroegd pensioen. Tijdens een mooi afscheid met waarderende woorden kreeg ik een gemeentelijk onderscheiding, de Sociale Penning van de Stad ‘s-Hertogenbosch. Ik besteedde veel tijd aan muziek. Ik gaf leiding aan diverse koortjes en orkestjes en speelde bij de fanfare Nistelrode en 40 Plus (een Udens blaasorkest). Ik speel nog steeds in The Old Swing band een van origine Udens orkest.”
Hony: “Ik besloot om tegelijk met Jan met pensioen te gaan. Naast mijn bezigheden met dansen ontdekte ik een cursus Aroma Massage. Daarmee kon ik in privékring mensen met spannings- en spierpijn geweldig helpen. Dit heb ik tot mijn 80e gedaan.”

Hoe is jullie leven samen het best te omschrijven?
Jan: “Naast het sociaal maatschappelijk leven, is samen leven met ons gezin, onze familie en onze vrienden het allerbelangrijkste. Wij zijn al 69 jaar samen en hebben van jongs af aan onze keuzes gemaakt en daar elkaar in gesteund, altijd op een ander gericht. Het allerbelangrijkste zijn onze kinderen en kleinkinderen, Hein en Violetta, met Emmy en Arthur, en Maarten en Maureen, met Suus en Joep. Samen hebben we veel ondernomen, alles gevierd, verjaardagen, vakanties, overal waren we bij betrokken. We mochten oppassen, ze verwennen, ze troosten. Vreugde en verdriet hebben we met elkaar gedeeld. We hebben de kleinkinderen ouder zien worden, studeren, werken, relaties krijgen en wij hebben dat mee mogen maken als intens betrokkenen. Het meest ingrijpend was de ziekte en het verlies van onze zoon Hein die ons na een dappere strijd op 53-jarige leeftijd heeft moeten los laten. Onze familierelaties zijn heel sterk en onze vrienden hebben bij ons al jarenlang een vaste plaats. In de loop der tijd is er veel veranderd. We verloren ouders, broers en zussen en aangetrouwden. Hetzelfde werd ervaren met vrienden.”

Hoe zien jullie de toekomst?
Hony: “We moeten ons net als iedereen schikken en proberen het leven positief in te blijven zien. We willen graag zo lang mogelijk actief betrokken zijn en hopen nog lang gezond te blijven. Ik ga elke dag 3 kwartier wandelen om fit te blijven en Jan fietst elke dag 20 km door de Maashorst. Vandaag zijn we 60 jaar getrouwd, dat gaan we bescheiden vieren. Samen zijn we dapper en sterk.”