‘Heb mijn talenten kunnen benutten ten dienste van de maatschappij’

UDEN | Ik heb even moeite met het zoeken naar het juiste huisnummer, maar ik herinner me dat een aantal huizen aan de Paus Johanneslaan teruguit aan een pleintje staan. Zijn vrouw Elly doet open en leidt me naar de werkkamer van haar man. Nadat zij de koffie heeft ingeschonken kan het gesprek beginnen. Het Udens Weekblad blikt terug op het leven van oud-wethouder Henk Wintjes.

tekst & foto’s: Ankh van Burk

Henk werd geboren op 18 augustus 1941 in Overasselt als jongste in een gezin van tien kinderen, zeven jongens en drie meisjes. Een broertje overleed binnen een jaar na de geboorte. Henk is de enige van het gezin, die in Overasselt geboren is. Het gezin woonde eigenlijk in Nederasselt, waar Henk’s vader een timmerbedrijf had. Zij woonden vlakbij de brug in Grave, die opgeblazen zou worden, maar zij konden terecht bij een tante in Overasselt, waar het gezin tot 1947 heeft gewoond. Henk heeft prettige herinneringen aan zijn jeugd: “Er heerste een ongelooflijk hechte sfeer in het gezin en mijn vader en moeder waren heel consequent. Het ‘nee’ van vader was ook het ‘nee’ van moeder. Eigenlijk ben ik meer opgevoed met hulp van mijn oudere broers en zussen, zoals dat toen ging in een groot gezin.” Van de oorlog heeft Henk niet veel meegekregen. Hij herinnert zich nog wel, dat in 1944 militairen die in de Corridor niet verder konden, bij hun in de werkplaats verbleven tot augustus 1945. “Ik ging op bezoek bij de militairen en kreeg van hun een pup, Nobbie, wat ‘kleinste’ betekent. Ook maakten zij voor mij een generaalsuniform.”

Uden
In de oorlog is Henk een jaar op de bewaarschool geweest bij de nonnen in Nederasselt, de lagere school volgde hij een jaar in Overasselt en toen het gezin weer terug kon naar het huis in Nederasselt in 1947, ging hij op de fiets naar een school in Grave. “Het was een fijne tijd, ik kon makkelijk leren.” In 1953 verhuisde het gezin naar Uden. “Mijn vader verkocht het bedrijf, omdat hij met pensioen ging en omdat mijn broers in Uden en mijn zussen in Veghel en Uden werkten, gingen mijn vader en moeder de kinderen achterna. Ik ging hier naar de St. Aloysius Ulo, maar op voorspraak van mijn broer die een lange weg had afgelegd van LTS tot ingenieur, vervolgde ik mijn school op de HBS Titus Brandsma in Oss. Mijn leraar Nederlands, mijnheer Janssen, heeft de basis gelegd voor mijn politieke carrière. Hij leerde ons debatteren en spreken in het openbaar.” Na de HBS gaat Henk werken als assistent-accountant in Eindhoven. In de avonduren en weekends studeert hij in Rotterdam en Utrecht fiscaal recht en accountancy. In 1964 werd hij benaderd om directeur te worden van het boekhoudbureau van de NCB, later ABAB in Veghel. “Ik had inmiddels Elly leren kennen bij De Keijzer in Gemert in 1962, waar ‘s-zondags werd gedanst. Vanuit de NCB werd ik verzocht om te trouwen en dat deden we in 1966. Elly moest daarvoor haar baan als hoofd van de röntgenafdeling in Veghel opgeven.” Het echtpaar kreeg een zoon en een dochter en hebben nu twee kleinkinderen. “In datzelfde jaar 1966 kwamen Theke en Frans van der Rijt met het verzoek om kandidaat te worden voor de gemeenteraad voor de KVP-P(Protestante Kring), omdat ik de problemen van de boeren kende. In mei werd ik gekozen en in september geïnstalleerd. Elly viel dus meteen met haar neus in de politieke boter en zij is al die jaren mijn enige objectieve criticaster geweest.”

Wethouder 
In 1970 werd Henk verkozen tot wethouder van Ruimtelijke Ordening, Openbare Werken en Eigendommen en Financiën en zat in het college met Schampers en de wethouders Harry van den Elsen, Sjef Martens en Alois Aldenhuijsen. Gekscherend werd in die tijd ‘B&W’ vertaald als Burgemeester, Van den Elsen en Wintjes als uiting van wie het eigenlijk voor het zeggen hadden. “Daar zat wel een kern van waarheid in, echter in de zin dat wij een eenheid vormden. Gedurende 18 jaar vormden wij de stabiele factor in het college en er was sprake van consequent beleid.” Henk denkt met plezier terug aan een aantal zaken die onder zijn wethouderschap tot stand kwamen. “Ik ben er trots op, dat het gemeentehuis zonder budgetoverschrijding gebouwd is. Kwestie van niet alleen de zaken goed voorbereiden, maar ook de vinger aan de pols houden.” Trots is Henk ook op het groenbeleid van de gemeente. “Dat begon met de bouw van Melle. Hoofd afdeling Groen, Joop Bergsma, had een Groenstructuurplan ontworpen. Dat groenbeleid heeft in 2008 geleid tot de uitverkiezing van Uden tot de ‘Groenste Stad van Europa’.” De bestuurscultuur van toen leidde er ook toe, dat een project als de Rondweg Zuid zonder onteigeningsprocedures tot stand kwam. “Er moesten wel mensen weg, maar alles gebeurde in goed overleg bij de mensen thuis aan tafel. Kijk ook naar Volkel, waar geluidwerende voorzieningen gerealiseerd moesten worden, ook allemaal in goed overleg. Daar zie je nu niet veel meer van terug, kijk maar naar wat er nu gebeurt in Groningen. Mensen worden door de overheid keer op keer in hun hemd gezet. De maatschappij is verhard, mogelijk ontstaan door wijziging in de bestuurscultuur.”

Prins Porcellus IX
In 1974 werd Henk uitgeroepen tot Prins Porcellus IX. “Dat was niet alleen in die carnavalsperiode zalig, maar ook in de jaren erna. We vormen met de oud-prinsen een hechte club, die maandelijks op zondag bij elkaar komt. Helaas ontvallen ons steeds meer oud-prinsen, in de afgelopen maanden zelfs vier man.”

Teleurstelling
Henk kijkt met plezier terug op zijn 25-jarige periode als wethouder, behalve de laatste jaren onder burgemeester Hehenkamp. “Schampers was een teamspeler, die je door dik en dun steunde en je rugdekking gaf. Hehenkamp was een solist, waarvan je niet de indruk had, dat je gestuurd en gedekt werd. We werkten niet meer op basis van vertrouwen en dat heeft mij mentaal veel energie gekost. Ik zat zelfs tegen een burn-out aan.” Op 25 september 1991 stopt Henk ermee, omdat het op was.

Actief
Henk zou Henk niet zijn als hij zich niet met van alles en nog wat bezighield. Hij heeft zich de laatste jaren, deels samen met zijn dochter, de totstandkoming en de huisvesting van zo’n dertig gezondheidscentra begeleid en dat doet hij nog. Ook begeleidde hij de bouw van het VMBO aan Kleinveld en het studiehuis ven het Udens College. Bedrijven adviseren behoort ook tot zijn takenpakket, want dat is zijn vak. Voor de Petruskerk heeft hij in een klankbordgroep gezeten, die onder andere adviseerde om de pastorie af te stoten. “En voor de ontspanning ben ik een verwoed amateurkok en tuinier ik graag in onze enorme tuin, samen met Elly. Af en toe passen we op op de kleinkinderen in Friesland. Ik zing in het koor van de Petruskerk, maar door de coronacrisis nu in beperkte mate. Helaas kan ik door rugklachten niet meer tennissen, maar ik hou mijn conditie op peil op de loopband op mijn werkkamer. Ook hebben we gereisd naar onder andere Mexico, St.Petersburg en Quatemala met een clubje van vier Belgen en vier Nederlanders.”

Vol leven
Terugblikkend op zijn leven tot nu toe zegt Henk: “Ik kijk terug op een vol leven, waarin ik mijn talenten heb kunnen benutten ten dienste van de maatschappij en mijn gezin. Maar ik heb ook de nodige teleurstellingen gekend.”