Afbeelding

‘Verder kijken dan een wolvenneus lang is’

Ingezonden 559 keer gelezen

UDEN/BOEKEL | De redactie ontving onderstaande ingezonden brief. Plaatsing betekent niet dat de redactie het eens is met de inhoud.

“In 1881 werd de laatste wolf in Nederland gedood nabij Helvoirt. Niet zonder reden; tweehonderd jaar geleden werden er in Limburg 11 kinderen verscheurd. Wat gaan wij nu doen? Afwachten tot dat de geschiedenis zich herhaald? Ik hoop het niet. Volgens mij is het beter lering te trekken uit het verleden. Op dit soort gebieden is reactief beleid totaal niet op z’n plaats. Er is geen ruimte voor een wolf in ons dichtbevolkte land.

Gisternacht is bij ons pijnlijk duidelijk geworden waartoe, waarschijnlijk, een wolf in staat is. Of het daadwerkelijk een wolf betreft, moet nog blijken uit het DNA-onderzoek dat door BIJ12 vanmorgen is uitgevoerd. De typerende halsbeet en de opengereten borstkas duidt vrijwel zeker op een wolvenaanval. Dit werd meteen duidelijk toen de taxateur van BIJ12 het dier benaderde. Een gruwelijke dood voor een ooi die drachtig was van drie bijna volgroeide lammeren. Natuurlijk staat er een vergoeding tegenover wanneer een wolf op bloeddorstige wijze je vee aanvalt, maar hierin wordt de gevolgschade totaal niet meegenomen.

Toen ik bij de dieren kwam, zag ik pas wat voor nevenschade er wordt aangericht. Een angstig koppel dieren dat verschrikt in de hoek van een perceel staat, de ogen wagenwijd open voor eventueel ander gevaar en overal plukken wol; kortom de schade is veel groter dan dat ene dier dat wordt vergoed. Er zijn voorbeelden van koppels schapen waar meer dan de helft van de lammeren dood wordt geboren nadat de moeders in zo’n stressvolle situatie terecht zijn gekomen. Een schaap schiet in de overlevingsmodus en laat de lammeren in haar buik afsterven. Helaas geeft de overheid niet thuis bij deze gevolgschade als het om vergoeden gaat.

Het gaat bij mij als hobbyist echt niet om het geld. Verre van dat. Wij hebben de afgelopen tijd zelf fors geïnvesteerd in de voorgeschreven wolfwerende afrastering van 1,20 meter hoog met daarop ruim 5.000 volt spanning. Dit hebben wij zelf betaald om onze kostbare schapen goed te beschermen tegen de wolven. Helaas helpen deze voorgeschreven maatregelen dus totaal niet. Sterker nog. De wolf springt er overheen en de schapen zelf kunnen geen kant op; als ratten in de val.

De enige optie lijkt in de huidige situatie om mijn schapen achter slot en grendel op te hokken. Juist in een tijd waar vraagtekens worden gezet bij intensivering van veehouderijen, wordt deze sector tot intensivering gedwongen. Het genieten van schapen met hun lammetjes tijdens een wandeling in het voorjaar bij een stralend zonnetje zal op deze manier tot het verleden gaan behoren.

Wat zijn andere gevolgen van het reactieve overheidsbeleid? Een hersenspinsel dat bij opkomt is een eventuele paring van een wolf met een hond. Wat krijg je dan? Een wolf die niet meer mensenschuw is? Ik moet er persoonlijk niet aandenken. In dat geval heeft een moeder, vader, oma of opa alle recht om zich zorgen te maken.

Een hobby betekent liefdevol, passioneel bezig zijn met iets waar je energie van krijgt. In mijn geval zijn dat mijn schapen. Zoals een ander houdt van zijn/haar sport, een lange wandeling of een goed boek. Daar moet je het mee vergelijken. Wat zou je ervan vinden als dat van je wordt ontnomen? In die situatie zijn we namelijk beland; het is op deze manier niet meer werkbaar om schapen te houden. Het plezier in deze hobby gaat er snel af als je de veiligheid niet meer kunt garanderen.

Laten we alsjeblieft de verschrikkelijke gebeurtenis uit 1881 tot het verleden laten. Er moeten keuzes gemaakt worden. Proactief beleid in plaats van reactief beleid. De keuze is simpel; of een wolf die je normaliter nooit ziet en tot vreselijke dingen in staat is? Of een schaap met lammertjes waarvan eenieder elk jaar opnieuw kan genieten? Voor mij is de keuze snel gemaakt.”

Willem van den Broek, Boekel

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant