Paul en Gina uit Rosmalen vangen Oekraïense vluchtelingen thuis op: ‘Het voelde al snel als familie’
Human InterestROSMALEN | Veel mensen proberen een steentje bij te dragen aan de hulp van vluchtelingen uit Oekraïne. Een aantal mensen heeft zelfs besloten om vluchtelingen in huis te nemen. “Alleen geld geven voelde niet genoeg.”
door Lisette Broess-Croonen
Paul en zijn vrouw Gina voelden dat ze iets moesten doen. “Toen de oorlog begon, voelde ik meteen dat alleen geld geven niet genoeg was, dus ik kocht een Oekraïense vlag om mijn respect en steun te betuigen. Toen kwam Nelia langs en vroeg of ik Oekraïners in huis had. Ik zei dat ik wel wilde helpen als dat nodig was.” Zoon Chester wilde wel dat ze zich goed zouden voorbereiden. “Mijn vader dacht dat het niet zo’n vaart zou lopen, maar twee dagen later kwamen Iryna en haar dochter Milena (11) in huis. Het duurde echter niet zo lang om ons aan te passen. Go with the flow.”
Drukte in de badkamer
Bij Nelia, zelf oorspronkelijk afkomstig uit Rusland, was het amper een keuze. “Ik heb vrienden uit Oekraïne die een appje stuurden: we komen eraan. Ik moest snel een slaapplek en beddengoed regelen. Mijn huishouden verdubbelde van drie naar zes personen. Ze zijn twee weken gebleven en toen verder gevlucht naar Amerika. Alleen ’s avonds was het wel even aanpassen. Zowel in Rusland als Oekraïne douchen we ’s avonds en dat betekende nu drukte in de badkamer.”
Voor Paul en Gina valt het aanpassen enorm mee. “De eerste dagen was het wel even wennen, maar het voelde al snel als familie. Het is na drie weken of we elkaar al jaren kennen. Onze levens lijken ook op elkaar. Mensen zeggen dat het zwaarder is dan je denkt, maar dat voelen wij niet zo. We hebben geen speciale afspraken gemaakt, het gaat vanzelf. De privacy is ook geen probleem. We hebben ons huis en ons hart geopend en dat voelt goed.”
Onbetaalbaar
Ook voor Iryna voelt het alsof ze er een nieuwe familie bij heeft gekregen. “We voelen ons hier helemaal op ons gemak. Het is ongelooflijk wat ze voor ons doen, dat is onbetaalbaar. Ik wilde eigenlijk bij mijn man in Oekraïne blijven, maar de veiligheid van mijn dochter is het belangrijkste. Ik wil dat ze een zo normaal mogelijk leven heeft, zonder angst en bommen. We zijn hier veilig, maar mijn hart is nog wel in Oekraïne. Ik ben Paul en Gina heel erg dankbaar. We hadden nergens beter kunnen zijn dan hier. Een paar dagen geleden hebben ze mijn verjaardag gevierd en dat was onvergetelijk. Deze goede daad wordt zeker van boven beloond.”
Het lastigste deel van het opvangen van vluchtelingen, is alle papieren rompslomp. Nelia: “We helpen met de registratie en het openen van een bankrekening en dergelijke. Nu komen we erachter dat ze bij de overheid en de bank en dergelijke helemaal niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Er is nog veel onduidelijkheid. Nu hebben gasten gelukkig wel toegang tot de voedselbank, maar bij mij was dat nog niet zo. Gelukkig heb ik wel veel hulp gehad van vrienden.”
Hoewel de gastgezinnen aangeven dat hun gasten niets hoeven terug te doen, voelt dat voor Iryna wel ongemakkelijk. “Deze familie doet alles voor ons. Dat is soms moeilijk, want we willen iets terug doen. We hopen ze in ieder geval een keer in Oekraïne als onze gast te kunnen verwelkomen.” Ook de gasten van Nelia probeerden van alles om de gastvrijheid terug te betalen. “Mijn keuken en ramen zijn nog nooit zo schoon en netjes geweest.”
‘Zolang ze hulp nodig hebben, zijn ze welkom’
Vooralsnog kunnen Iryna en Milena zo lang blijven als ze willen. Maar alle partijen hopen dat de oorlog zo snel mogelijk voorbij is. “Ik kom zelf uit Rusland en daar is ook iedereen in shock.” zegt Nelia. “Iedereen wil dat dit ophoudt. Je denkt dat dit niet waar kan zijn, maar het is wel waar.” Ook Paul vindt het ongelooflijk dat dit gebeurt. “Het gebeurt gewoon in onze achtertuin. Zolang ze hulp nodig hebben, zijn ze welkom, maar ik hoop voor hen dat ze snel terug kunnen naar huis.”