Ad de Bruijn - zelf geboren in een woning boven de roemruchte bonbonzaak van de dames Van den Dungen in de Kerkstraat - poseert op zijn favoriete plekje in 's-Hertogenbosch voor de foto. (Foto: Henk van Esch)
Ad de Bruijn - zelf geboren in een woning boven de roemruchte bonbonzaak van de dames Van den Dungen in de Kerkstraat - poseert op zijn favoriete plekje in 's-Hertogenbosch voor de foto. (Foto: Henk van Esch) Foto: Henk van Esch

Bossche Omroep bestaat 65 jaar: terugblik op hoogtijdagen met oud-directeur Ad de Bruijn

Historie

DEN BOSCH | De Bossche Omroep viert dit jaar het 65-jarig bestaan. Een mooie mijlpaal waar wij natuurlijk niet zomaar aan voorbij gaan. Deze week blikken wij met oud-directeur Ad de Bruijn (74) terug op de hoogtijdagen van deze krant, toen deze nog ‘gewoon’ op zondag op de mat viel.

Het is vrijdagochtend rond de klok van half elf. Een statige man - keurig in pak met koninklijke onderscheiding op de borst - komt met ferme schreden de redactie opgelopen. Daar komt niet zomaar iemand binnen, maar een man met allure en aanzien. Dat is overal aan af te zien. Totdat hij een voor hem wel heel bekend gezicht ziet. “Hé meisje. Wat ben ik blij om jou weer te zien”, zegt hij tegen zijn oud-collega Monique van Alphen, met wie hij vele jaren heeft samengewerkt en die na de overname door Talvi Mediacentrum in de zomer van 2021 bij de Bossche Omroep is teruggekeerd als media-adviseur. Twee rasechte Bosschenaren ook, beiden geboren op steenworp afstand van de Sint-Jan en dus bepaald niet op hun mondje gevallen. Het ijs is dan ook meteen gebroken. 

Gouden zet

Onder het genot van een kop koffie blikt Ad terug op de periode van ruim dertig jaar dat hij actief was voor de Bossche Omroep. Eerst als advertentieverkoper, daarna als manager en later als directeur. “Toen ik in 1982 begon, stond de krant er eigenlijk helemaal niet zo goed voor. De gevolgen van de recessie waren nog goed voelbaar”, vertelt Ad. In die tijd verscheen de Bossche Omroep nog op woensdag, net als de voornaamste concurrenten. “Vanuit de markt voelde ik dat er vraag was naar een weekendkrant. Maar mijn voorstel om naar de zondag te gaan, werd in eerste instantie sceptisch ontvangen. Achteraf is dat een gouden zet gebleken. Want de adverteerders waren van meet af aan razend enthousiast. Net als de gemeente overigens.” 

The sky leek the limit

Dat moment markeert het begin van een uiterst succesvolle periode voor de Bossche Omroep. De advertenties zijn niet aan te slepen en de omvang van de krant blijft maar groeien. Tot wel 64 pagina’s in de hoogtijdagen. “Op het hoogtepunt bestond het team uit 24 medewerkers. Freelancers meegerekend. We hebben zelfs nog enige maanden een extra krant uitgebracht op woensdag, totdat de economie plotseling instortte. Enkel en alleen voor personeelsadvertenties, omdat daar geen plek meer voor was in de reguliere krant. The sky leek toen the limit!”

Netwerker pur sang

Zelf heeft Ad een belangrijke rol gespeeld in dat succes, al is hij te bescheiden om dit toe te geven. Zijn kracht lag vooral in het leggen van contacten. “Veel mensen kennen is belangrijk, maar dat heel veel mensen jou kennen is nog veel belangrijker”, benadrukt hij: “Ik was dan ook lid van bijna alle businessclubs en ondernemersverenigingen en ik woonde nagenoeg alle vergaderingen van winkeliersverenigingen en dergelijke bij. Ik was bijna alle avonden van huis, maar de Bossche Omroep was daardoor wel overal vertegenwoordigd.”
Dit ‘netwerken’ was volgens hem in die tijd onmisbaar: “Dat is ook wel kenmerkend voor ‘s-Hertogenbosch. Veel deals worden hier niet aan de vergadertafel gesloten, maar aan de toog. De Bossche woonboulevard is daar een mooi voorbeeld van. De plannen hiervoor leken spaak te lopen, totdat de toenmalige burgemeester de projectontwikkelaar tegenkwam tijdens carnaval in Oeteldonk. Zittend op de vensterbank van een café werd de deal ter plekke alsnog beklonken.”

Inmiddels is het alweer zo’n tien jaar geleden dat Ad afscheid nam van de Bossche Omroep. “In de jaren daarna is het eigenlijk alleen bergafwaarts gegaan”, besluit hij gekscherend, terwijl hij zijn overjas weer aantrekt: “Overigens ziet de krant er sinds de laatste overname wel weer een stuk beter uit. Ook wat omvang betreft. Al is er wel één ding dat ik echt mis: de gang naar de brievenbus op zondagochtend. Waarom dat ooit is teruggedraaid, zal ik nooit begrijpen.”