McMicking: soldaat uit Eerste Wereldoorlog

DEN BOSCH | Op begraafplaats Orthen ligt één graf van het Gemenebest uit de Eerste Wereldoorlog. Het is het graf van tweede luitenant Gilbert Thomas Gore McMicking. Hij overleed een uur nadat de oorlog officieel voorbij was, in Den Bosch aan de Spaanse griep.

door Lisette Broess-Croonen

De jonge Schot studeerde in Cambridge en zat daar bij de reservisten. In 1914 gaat hij met een Goethe studiebeurs studeren in Weimar, maar dan breekt de oorlog uit. Hij kan niet meer terug naar Schotland en wordt door de Duitsers gevangen genomen. Hij probeert een paar keer te ontsnappen, maar dit mislukt. Na drie jaar in gevangenschap in Schloss Celle, maakt hij deel uit van een gevangenenruil tussen Britse en Duitse gevangenen. Hij komt terecht in het neutrale Nederland, waar hij voor het Britse consulaat gaat werken. Wanneer hij voor een handelsmissie in Den Bosch terecht komt, valt hij ten prooi aan de Spaanse griep. Op 11 november 1918, een uur nadat officieel de vrede is uitgeroepen, overlijdt hij.

Saluutschoten

De reservist werd als een soldaat begraven, compleet met saluutschoten. Ruim honderd jaar na dato ligt het graf er nog steeds keurig bij. Een lid van de Commonwealth War Graves Commision houdt het graf regelmatig schoon. De Royal British Legion Riders Branch houdt jaarlijks een herdenking, zoals ze dat voor gevallenen van het Cambridge Regiment doen.

Familie

In 2018 was het precies honderd jaar geleden dat McMicking overleed. Bij de jaarlijkse herdenking staan nu ook acht familieleden aan zijn graf. Familieleden die tot kort daarvoor geen idee hadden wat het echte verhaal van Gilbert was. Zij staan hier dankzij de Bosschenaar Roger Rossmeisl. Die was geïnteresseerd in het graf en deed onderzoek naar de soldaat. Hij kwam uit bij zijn familie aan de andere kant van de zee. Voor hen was Gilbert al die tijd slechts een naam. “Dankzij het eersteklas speurwerk van Roger is Gilbert weer tot leven gekomen.” zei Charlie McMicking die dag. Voor hem en zijn gezin en zijn moeder, broer en zus was het een vreemde dag. “We voelden trots, maar waren ook een beetje verdrietig. We waren eigenlijk allemaal verrast door onze eigen emoties. Het is zo’n mooie begraafplaats, zeker in de herfst. Het is goed om Gilbert op deze manier te kunnen herdenken, zeker op de dag dat wij alle gevallenen van alle oorlogen herdenken. Gilbert was een gewone jonge man, die niet eens mee heeft kunnen vechten, maar toch zijn eigen oorlogsverhaal heeft. Het is mooi dat we dit als familie hebben kunnen doen. We komen zeker nog eens terug en we zullen ons dit altijd herinneren.”