The Dukes wint puur op karakter thuis van titelverdediger DIOK

DEN BOSCH | Titelverdediger DIOK dacht zaterdag in de rust de schaapjes al op het droge te hebben op het rugbycomplex van The Dukes. De ruststand 5-26 loog er niet om. Het massaal aanwezige publiek was na de hervatting getuige van een complete wederopstanding van de Bossche equipe. De allerlaatste actie betrof een penalty kick vanuit een schier onmogelijke positie. Machiel van Kolck schoot de bal alsnog binnen de palen: 28-26.

“Het is nog niet voorbij”, riep een van de mini’s langs de kant vol optimisme, met nog een minuut of vijf op de klok. De knul was net teruggekeerd uit Utrecht, waar hij samen met zijn teamgenootjes een fraaie tweede plaats had weten te bemachtigen op het NK. En inderdaad, een mirakel hing ineens in de lucht. “Dukes, Dukes”, scandeerde het thuispubliek dat met een aantal ferme slagen de reclameborden aan het trillen bracht. Plotseling kwam op links ‘tank’ Bart Mommers binnenvallen, de rokerige barbecuelucht langs de zijlijn trotserend. De attent reagerende Jaap van Vleuten was er vervolgens als de kippen bij om de vierde Bossche try te maken. Op dat moment bedroeg de voorsprong van de bezoekers slechts één schamel punt. Terwijl scheidsrechter Gert Visser zich op begon te maken voor het laatste fluitsignaal, kreeg Machiel van Kolck nog één keer de kans zijn traptechniek te demonstreren. De penalty kick vanaf een afstand van zo’n vijftig(!) meter kreeg precies het juiste effect, waarschijnlijk geholpen door de oostenwind. Het complex aan de Limietlaan ontplofte.

Na de apotheose bedankten de spelers van The Dukes, vergezeld door de ‘zilveren’ mini’s, de toeschouwers met een ereronde. Captain Vuga Tagicakibau, Sione Fangaiuiha en Oliva Sialau, drie spelers met Pacific roots, trokken zich hierna even terug voor een gezamenlijk gebed. “We bidden altijd vóór en na de wedstrijd tot God. Voor mij persoonlijk was dit een bijzondere ontmoeting. Aan het begin van dit seizoen verdedigde ik nog de kleuren van DIOK, om na drie duels de overstap te maken naar The Dukes. In totaal heb ik tweeënhalf jaar bij de Leidse club gerugbyd, maar we zijn zeker niet met onenigheid of ruzie uit elkaar gegaan. Ik zocht gewoon een nieuwe uitdaging”, sprak Sialau voordat hij de kleedkamer opzocht. De oorspronkelijk uit Samoa afkomstige centre droeg overigens aan z’n rechterarm een rouwband. “Mijn oom Agau is opeens overleden. Een groot verlies. De band met mijn familie is nog steeds heel hecht. Veelzeggend is dat mijn ouders, zes broers en zus vanuit Melbourne vrijwel al mijn wedstrijden via de livestream volgen.”
Sialau, die een sterke indruk maakte, was verantwoordelijk voor de derde Bossche try. In het begin van de wedstrijd produceerde Wisse van der Heijden de eerste, Fangaiuiha maakte halverwege de tweede helft de tweede try. “We hebben puur op karakter gewonnen”, concludeerde trainer-coach Alex Chang na afloop. “In de eerste helft ontbrak de connectie tussen mijn spelers. Mijn donderspeech in de rust heeft blijkbaar toch geholpen. Na rust verliep alles volgens plan.” Max Machado, de Argentijnse coach van de tegenpartij, keek met gemengde gevoelens terug op de bloedstollende confrontatie: “We waren in het eerste bedrijf duidelijk de bovenliggende partij. Later hebben we een ernstige fout begaan om The Dukes in leven te houden.”

Na de wedstrijd verkeerden vele aanwezigen in een absolute feeststemming. Mede aangewakkerd door de Club van 100, een gezelschap dat de rugbyclub financieel ondersteunt. Achter de bar van het clubhuis liet de uitbundig biertappende matchwinnaar Van Kolck, die twee penalty kicks en één conversie op z’n naam had geschreven, zien dat hij van meerdere markten thuis is. Chang tot slot: “De spelers van het team voeren buiten het rugby om beurtelings allerlei taken uit, in belang van deze mooie vereniging. Ze dragen dus allen hun steentje bij, niemand is groter dan de club.”