‘Bomen zijn als mensen’

Bomen zijn als mensen. Er zijn bomen, die oud worden. Ze zien er nog goed uit en zijn zeer de moeite waard. De waardevolle oudere boom ziet er statig uit. Het deed me aan mijn oom denken. Hij stond ook stevig in zijn schoenen, en ik keek tegen hem op toen ik klein was.
Deze gedachte kwam bij me op, tijdens mijn fietstocht van huis naar De Mookerplas in Plasmolen. Ik volgde het fietspad op de doorgaande weg. De zon scheen en ik fietste door Mook. In het voorbijgaan kwam ik in contact met de prachtige 70 á 100-jarige oude statige bomen, naast het fietspad. Het gaf me een rustig gevoel en ik genoot van het weidse landschap en van de flanken van de Jansberg. Ook aan die kant van de Rijksweg N 271,een prachtige bomen rij van lindes en eiken. Ze dwingen respect af en staan stevig verankerd in de bodem. Er staan ook geen bomen in de weg. Ze staan er langs en sieren de omgeving en het landschap. Ik vind dat de N271 in de weg staat. Dit heeft Napoleon nooit gewild op deze Napoleonsweg. Maar ja, nu is Rijkswaterstaat de baas. Zij hebben het plan om er maar liefst 74 prachtige eiken en lindes te gaan kappen. En de Gemeente Mook en Middelaar danst naar hun pijpen en geeft de burger geen inspraak en wijst elke betrokkenheid van o.a. Natuur-en Milieugroep Animo uit Mook naar de prullenbak.
Maar op N271 blijft 8o km toegestaan. Best wel hard, wanneer je op de fiets door het landschap fietst is het voorbij razend verkeer een storing in lawaai en stank. De bomen krijgen er ook last van maar kunnen er wel mee leven. Zuiveren nog steeds de vieze autodampen schoon en geven ons zuurstof.                                                                                        

Toch kan het beter met enkele snelheid remmende drempels, wegversmallingen. Bij Plasmolen een knipperlicht en veilige oversteekmogelijkheden voor voetgangers en fietsers. En een nieuw tweezijdig fietspad. Dán wordt deze veel aantrekkelijker en veiliger voor elke gebruiker. Bovendien hoeft er niet gekapt te worden.
Heeft de gemeente Mook en Middelaar zitten slapen en haar invloed niet aangewend om de bomenkap te voorkomen? Reageren was niet mogelijk. Schande, bomen hebben pijn. Een gemiste kans om Rijkswaterstaat van repliek te dienen. Dat betekent dat 74 bomen gekapt worden. De gemeente had initiatief moeten nemen om de inwoners en belanghebbenden erbij te betrekken. En inzage moeten geven over de plannen van Rijkswaterstaat. Nu krijgt het verkeer voorrang en de natuur moet wijken. Wat zouden de gemeenteraadsleden ervan vinden, wanneer ik de poten onder hun stoelen doorzaag?
Dit zijn geen volksvertegenwoordigers. Maar bomen zijn net als mensen. Het denken en handelen van deze volksvertegenwoordigers hechten geen waarde aan natuurbehoud. Wees voorbeeld en durf je te onderscheiden. Het is een achterhaalde manier van denken en doen. Onder het mom van veiligheid wordt de weg aangepast en dus aangetast om het verkeer voorrang te geven. De snelheid blijft 80 km. En onder veiligheid verstaat men het vernietigen en kappen van 100-jarige bomen. Maar B en W en de raadsleden van de Gemeente Mook en Middelaar hoor en zie je niet. De reactie van betrokkenen en van Natuurclub Animo worden genegeerd. Dit gebeurde al bij de aanleg van de nieuwe fietsbrug. Dat heeft ook heel wat oude gezonde bomen het leven gekost. Ook dit had beter en dus anders gekund.
Bomen zijn net als mensen! Bomen voelen pijn. Als deze statige bomen worden geveld begint dat eerst met de zijkant. Alsof bij een mens achtereenvolgens de handen, de armen en de voet worden afgezaagd. Wie komen er voor deze bomen op? Als de omgeving en aanwonenden van deze weg ook zeggenschap willen en de plannen van Natuurgroep Animo niet worden gehonoreerd dreigt een kaalslag in deze mooie route. En dat in het belang van de veiligheid van het verkeer. De Bomen staan niet in de weg, maar de instanties en politieke partijen houden een systeem in stand wat niet meer past in de nieuwe tijd.                                                                                                         Het is niet van deze tijd om zo om te gaan met wat mensen en de nieuwe jonge generatie belangrijk vinden voor de toekomst in plaats van vast te houden aan het oude denken en handelen.

Theodoor Sessink, 
Molenhoek    

(De tekst is door de redactie ingekort en bewerkt)