De spaarpot omkiepen voordat de ander er in grijpt

COLUMN | 'Weet je wat', zegt de man tegen zijn vriendin, 'we doen het nu al zo lang samen, laten we het nou ook maar officieel gaan regelen. We gooien alles in één pot. Ieder die eigen rekening is ook zo'n gedoe.'

'Vind ik ook', zegt de vrouw. 'Begrijp ik het nou goed? Is dit een voorstel om te gaan trouwen.' Met brede glimlach knikt de man.
Zo gezegd, zo gedaan. De bruiloft wordt geregeld en ze openen samen een nieuwe bankrekening. Niks meer dat gedoe met eigen rekening en gescheiden potjes.
Er is nog een tijdje te gaan tot de grote dag. En langzaam begint het te knagen bij de aanstaande bruidegom. Zijn hele leven lang gewerkt, goed gespaard. Lang bij pa en ma blijven wonen. De was werd gedaan en over kost en woning deden de ouwelui niet moeilijk.
Toch werd het voor hem een spookbeeld. Weg eigen spaarpot. Daar zou de aanstaande moeder de vrouw wel eens aardig van kunnen gaan profiteren. Om nou te zeggen dat ze een gat in de hand had, was misschien wat veel. Maar zuinigheid was niet haar sterkte kant.
Dus, bedacht de man tijdens de voorbereidingen voor de grote dag, ik mag toch nog wel een beetje profiteren van mijn eigen spaarcenten? Dat deed-ie, zijn geld vloog met bakken tegelijk de deur uit.
Op de dag van het huwelijk kwam er aardig wat minder op de nieuwe gezamenlijke bankrekening dan mevrouw had gedacht.
Vervang man door Sint Anthonis en zie Boxmeer of een andere gemeente als de nieuwe bruid. Het is godgeklaagd hoe kleine gemeenten (zie in het verleden Vierlingsbeek, Wanroij, Beers) geld gaan uitgeven als ze een samenvoeging met andere gemeenten zien aankomen. Alsof het hun eigen geld is. Alsof ze ooit iets hebben betaald aan de duurdere voorzieningen die grotere gemeenten nu eenmaal hebben, met als uitschieters bijvoorbeeld een zwembad of schouwburg. Hoezo is het hun eigen geld? Alsof het een kunst is met oneindig veel landbouwgrond in bezit stevig geld gepaard te hebben.
De grote truc wordt nu in St. Anthonis weer herhaald. Alle dorpen mogen leuke dingen gaan bedenken. Want ze moeten er klaar voor zijn als ze straks onderdeel uitmaken van een grote gemeente.
Hoezo klaar?
De – ten koste van de grotere gemeenten - te gemakkelijk gespaarde centen stiekem snel opmaken, zul je bedoelen. Roekeloos en onverantwoord.

Koos