INGEZONDEN: 'Samen het schip in?'

De lob van Gennep, er wordt veel over gesproken. Iedereen heeft het erover dat de politiek kan besluiten, middels een nog te installeren schuif, of onze huizen vele meters onder water komen te staan. De besluitvorming wordt nu naar achter geschoven, alsof dat het probleem oplost.

Dankzij de Lob van Gennep worden 200 kilometer dijken stroomafwaarts beschermd. Dankzij de 7.000 mensen die "opgeofferd" kunnen worden houden vele tienduizenden droge voeten. Dat getal 7.000, dat is jouw school, jouw winkel, jouw bedrijf, jouw gezin, jouw thuis, dat zijn wij.
Het gemeenschappelijke belang van velen kan leiden tot een handeling die in de noodsituatie tot doel heeft om het grotere belang te redden. Als je koud rekent is het nog te begrijpen ook. Alsof een schip een deel van zijn lading opoffert om het schip zelf en de rest van de lading te redden.
Maar, als we zo gaan denken, dan ook graag wat bij deze scheepvaartsgedachte, hoort namelijk de Averij grosse regeling. Deze regeling zegt namelijk dat in een dergelijk geval alle partijen meebetalen om de schade te betalen van de overboord gezette lading. Vertaald naar de Lob. Iedereen die achter die 200 kilometer dijk stroomopwaarts wordt beschermd door de Lob van Gennep betaalt mee aan de rekening die de 7.000 mensen door het onder water zetten hebben. En dan hebben we het over schadeloosstelling en niet over een schadevergoeding ( lees : fooi). Iedere inwoner van de Lob wordt volledig vergoed voor iedere cent schade en overlast die er in dat geval is. Herstelkosten, maar ook evacuatiekosten, bedrijfstagnatie, vervangende woonruimte enz. enz. Om dat niet afhankelijk te laten zijn van politieke afwegingen dient er al bij aanvang een fonds gecreëerd te worden welke gevuld is door de diverse overheden en waterschappen, zowel in de Lob van Gennep als stroomafwaarts. Daar waar het bedrag bij aanvang het risico nog niet kan dekken, dient een verzekeraar gevonden te worden die het voor het hele gebied wel doet.
Dan en dan alleen hangt er het juiste prijskaartje aan de politiek keuze om de Lob van Gennep en haar inwoners dit aan te doen.
Dat gezegd hebbende, ook ik heb het liefst droge voeten. Ik kan me echter wel voorstellen dat in het totaalbeeld van de Maas soms deze keuzes nodig zijn. Harde keuzes waarvoor we juist de overheden en de waterschappen het mandaat hebben gegeven om naar het totaalbelang te kijken. Het minimale wat je dan kunt doen is de uiteindelijke schade voor deze opgeofferde gebieden naar nul terugbrengen. In ons aller belang.

Patrick Hoenselaar