'Ondersteun Peter en Esther in hun wanhopige rouwproces'

Hij heeft geen medewerkster in d'r billen of borsten geknepen. En ook geen geld gejat uit de gemeentekas. Dat is zo ongeveer alles wat we weten over de reden waarom Peter de Koning als burgemeester moest vertrekken uit Gennep. We weten dus niets.

De Gennepse politiek houdt het er op dat vertrouwelijkheid de deksel is die op de beerput moet blijven. Dat heeft de vertrouwenscommissie aan de gemeenteraad uitgelegd en daar willen ze het bij houden. Tsja, denk je dan, persoonlijke kwesties, laat maar zitten, snel op zoek naar een nieuwe burgemeester die aan de klus wil beginnen zonder te weten waarom zijn voorganger met pek en veren het Niersstadje werd uitgejaagd. Gekke Henkie die daar aan begint.
Maar de kaarten zijn nu even anders komen te liggen. Want in plaats van stilletjes zijn afkoopsom te beuren, schrééuwt Peter de Koning in een groot interview in De Gelderlander om de beerput open te trekken. Duizend woorden lang vertelt hij totaal niet te weten waarom hij moest vertrekken.
Als hij zich nou koest had gehouden, dan kun je je er – met veel weerzin weliswaar – iets bij voorstellen dat beide partijen het er verder maar bij laten zitten. Maar dit is puur uitdagen.
Er zijn twee mogelijkheden. De Koning en echtgenote Edith met wie hij "de eerste twee weken samen in de tuin alleen maar heeft zitten gissen", weten het echt niet. In dat geval is het onmenselijk om hen in die totale verbijstering voort te laten sukkelen.
De andere mogelijkheid is dat hij het wel weet en samen met Edith anderhalve krantenpagina lang zit te liegen. "Ik ben een echte Schiedammer, Schiedammers zeggen wat ze denken."
In beide gevallen is er maar één oplossing: er moet nou maar eens eindelijk door de drie rebellerende wethouders uitleg worden gegeven. Is het niet om verdrietige Peter en Esther op weg te helpen in hun rouwproces, dan in ieder geval om de inwoners van het ontredderde Niersstadje tekst en uitleg te geven. Toen vertrouwelijkheid nog te begrijpen was, vroeg D66-museumstuk Paul Wessels nog wat misnoegd om openheid. Maar nu de weggestuurde burgemeester zo publiekelijk die vertrouwelijkheid tart, krijgt Wessels op zijn ouwe dag toch nog een keer gelijk.

Had ik me al neergelegd bij een zouteloos einde van deze bizarre vertoning, nu wrijf ik me in mijn handen bij het wachten op wat komen gaat.

Koos.