INGEZONDEN BRIEF: 'Grave op zijn smalst'

Vrijdag: ik kom net terug van een fijne midweek aan de prachtige Nederlands kust. Heerlijk. Weer thuis begint de hectiek weer, tassen uitpakken, wasje aanzetten. En oh ja, ik heb ook nog een bruiloft die avond. Wat fijn toch dat je niet meer hoeft te bedenken wat je voor het bruidspaar moet kopen. Geen cadeaulijst meer, zoals vroeger, waar je iets kunt uitzoeken. Nee, je maakt een bruidspaar nergens zo blij mee als een gevulde envelop, niet alleen een wenskaart erin maar ook wat eurobiljetten. Kei makkelijk toch hoor ik u denken.

Helaas, ik woon in Grave. Daar is het pinnen van wat eurobiljetten om bij de kaart in de envelop te stoppen niet vanzelfsprekend. Op deze vrijdagmiddag ga ik snel wat boodschapjes doen bij de Jumbo; voordat ik de winkel in loop eerst maar langs de geldmachine. Potverdrie: BUITEN GEBRUIK. Balen, adem in adem uit. Gewoon even boodschappen doen, misschien kan ik wat meer pinnen bij de kassa. Helaas; dat kan niet. De klanten die achter mij staan bij de kassa, vertellen me dat ik ook niet naar de Albert Heijn hoef te gaan om te pinnen, ook daar is de geldmachine leeg, LEEG!!! En vertelt een andere mevrouw: bij de Primera kun je (nog) niet met alle bankpassen terecht. Misschien dat ik kans maak bij de Nettorama. Pardon!!! In welk tijdperk ben ik beland? Op deze vrijdag is dan wel 75 jaar herdenking van Market Garden; we hoeven toch niet 75 jaar terug in de tijd.

Ik ga toch niet door hele Grave sjouwen om wat cash geld te kunnen pinnen; ik geef het op. Er zal toch wel en andere oplossing zijn? Natuurlijk is die er!! Wat weet u: een goede buur is beter dan een afwezig geldmachine van de grote banken. Deze lieve buren lenen mij met alle liefde en plezier wat cashgeld voor in mijn envelop voor het bruidspaar. Of misschien moet ik toch verhuizen naar een plek waar de banken wel bereid zijn te voorzien in een geldautomaat? Maar ja, als die het weer niet doet, niet overal zijn zulke fantastische buren te vinden.

Nu zullen sommigen van u denken, er zijn wel groter problemen in deze wereld. O, dat is zeker zo. En ik ben nog goed ter been, kan fietsen en autorijden. Maar wat betekent deze situatie voor die mensen die afhankelijk zijn van de voorzieningen in hun directe woonomgeving? Laten we wat beter voor elkaar zorgen.

Wilma Dorussen, Grave