'Promotie in het laatste seizoen van GVV'57 zou heel mooi zijn'

GRAVE | GVV'57 beschikt dit seizoen over een heuse tandem in de dug-out: Ashley Bonnikhorst vormt samen met Johan Verhaaren het trainersduo van de vijfdeklasser, die na tien speelronden prima staat geklasseerd om na de winterstop mee te doen om de prijzen. "Onze doelstelling is promotie", aldus Verhaaren.

Door Martijn Schwillens

De 43-jarige oefenmeester loopt letterlijk al zijn hele leven rond op De Bikkelkamp. "Vanaf toen ik drie was, kwam ik er elk weekend. Ik heb twintig jaar in de selectie gespeeld en vrijwel alle jeugdelftallen gecoacht. Veel jongens die ik nu bij de selectie heb, heb ik nog getraind. Zelfs Ashley (Bonnikhorst, red.) heb ik nog getraind toen hij in de E'tjes zat", lacht Verhaaren. De naderende fusie met SCV'58 en Estria laat de Gravenaar niet ongeroerd. "Voor het Graafs voetbal is een fusie het allerbeste, maar het doet pijn dat de fusieclub niet in Grave maar verderop (sportpark Kraaijenhof) gaat spelen. Ik ben ook niet gaan stemmen." Verhaaren ziet echter wel de nodige voordelen. "De velden bij ons zijn erg slecht. Afgelopen donderdag kon ook alleen de selectie trainen. In Escharen ligt er straks een kunstgrasveld, zodat er altijd een veld beschikbaar is voor de jeugd en seniorenteams."

Fusie
De toekomstige fusie is regelmatig onderwerp van gesprek in de kantine, maar Verhaaren concentreert zich liever op het heden. "Promotie in het laatste seizoen van GVV'57 zou heel mooi zijn", zegt hij. "En het zit er ook gewoon in... Voetballend behoren wij tot de betere ploegen in de vijfde klasse F, maar in deze klasse kunnen alle ploegen tussen plek één en twaalf van elkaar winnen. Als je de vorm van de dag niet hebt, ga je er ook als titelkandidaat gewoon af. Dat houd ik mijn spelers ook regelmatig voor: Als je 2-0 achterstaat, moet je het niet laten lopen. Het doelsaldo kan uiteindelijk doorslaggevend zijn. Maar het niveau van de tegenstanders is ook dat je zelfs bij een 2-0 achterstand nog gewoon met 2-3 kunt winnen, Vorig jaar is onder Ashley al een stijgende lijn ingezet, maar liepen we op de slotdag de nacompetitie mis. Dit jaar hebben we de puntjes op de i gezet, maar we moeten blijven hameren op vechtlust en hard werken. Dat is wel een groot verschil met vroeger, toen je je plek moest verdienen en een schop kreeg van meer ervaren spelers als je een grote mond had. Tegenwoordig is het bij elke speler: Ja, maar." Verhaaren lacht: "Het zal wel een generatiedingetje zijn."

Titelstrijd
"Ashley en ik hameren er zoveel op, omdat wij alleen van onszelf kunnen verliezen dit seizoen. Sowieso laat onze competitie zich moeilijk voorspellen. RESIA ken ik niet, maar Merselo, HBV en DWSH'18 zijn voor mij dé titelkandidaten. En vlak Astrantia niet uit. De spelers zijn nu gewend aan de aanpak van Patrick Pothuizen. Astrantia lijkt ook steeds gemakkelijker haar wedstrijden te winnen. Het zou mij niets verbazen als op de slotdag nog vier ploegen kampioen kunnen worden", vervolgt Verhaaren, die geen rol voor zichzelf ziet weggelegd in de technische staf van de fusieclub. "Volgend seizoen zal ik als liefhebber langs de lijn zijn te vinden. Daarna zien we wel weer."