'Ik zie wethouder Willy al naar haar geluksmoment uitkijken'

De nieuwjaarsreceptie van de gemeente is, als je het mij vraagt, de ultieme dorpskroeg. Ieder die ertoe doet, is van de partij. Gezelligheid alom en iedereen heeft goeie zin. Dus is het geen straf om erheen te gaan. Ik heb niet het gevoel ertoe te doen, maar in elke kroeg hangen randfiguren die voor wat aankleding zorgen. Laat dat, met een gratis glas wijn en een snackje in de hand, mijn rol zijn.

Bovendien laat de burgemeester zich doorgaans van de optimistische kant horen. Een enkele waarschuwing, maar die is doorgaans voor de boze buitenwereld van ver over de gemeentegrenzen bestemd. Links en rechts wordt er nog eentje in het zonnetje gezet, welgemoed beginnen we aan het nieuwe jaar.
Toch ben ik er dit jaar, ondanks mijn hang naar gezelligheid, wijn en snacks, niet geweest. Ervaring van voorgaande jaren. Ik weet niet wat te beginnen met al die handen, van bekenden en onbekenden, die naar me worden uitgestoken. "Och, u had ik nog niet gehad, toch", hoor ik terwijl de spreker alvast naar een ander kijkt die hij kennelijk ook nog niet heeft gehad. "Wel, de beste wensen."
Dat vind ik fijn om te horen. Maar wat moet ik ermee? Als door een onzichtbare hand vooruit geduwd, begeef ik me naar groepjes mensen om zoiets te prevelen als dat ze er maar weer een mooi jaar van moeten maken. Ondertussen vraag ik me af of hij het was wiens vrouw vorig jaar onverwacht is overleden. Moet ik daar niet iets van zeggen?
Dat met die handen vind ik al onhandig. Maar nou komt het probleem, zoals zo vaak, met de vrouwen. Er wordt gekust. Maar welke vrouw zit op wanggewriemel van mij te wachten? Soms lukt het me om de hand dusdanig ver van mijn lijf te houden dat de boodschap dat ik niet van plan ben een kus te geven duidelijk genoeg is. Natuurlijk lopen er wel tussen die ik van harte en welgemeend tegen mijn borst zou willen drukken en er eentje recht op het zoete smoeltje zou willen geven. Maar moet dat nou met al die andere mensen erbij?

De vrouw van de burgemeester zojuist voorzichtig gezoend. Ik zie wethouder Willy al naar haar geluksmoment uitkijken. Maar wat te doen met de andere vrouwen die dat jaloersmakende hoogtepunt zien?

Ik ben dus niet naar de nieuwjaarsreceptie gegaan.

Koos