Archieffoto.
Archieffoto. Foto: Aileen van Tilburg

Koning, keizer, admiraal, poepen moeten we allemaal

Column 1.975 keer gelezen

Zaterdag trof ik na een uiterste krachtsinspanning slechts een kartonnen rolletje in de houder aan. In onhandige pas naar de papierbak gesukkeld en daar een oude krant uit gehaald. Eenmaal terug heb ik die krant in flarden langs mijn achterste getrokken. Vervolgens met de inkt in mijn bilspleet naar de supermarkt om te doen wat ik altijd doe bij dit soort huiselijke tekorten: een nieuwe voorraad inslaan. Van de jongste gekte had ik weinig meegekregen, dus de meewarige blikken in de rij voor de kassa vielen me in eerste instantie nog niet eens zo op. Totdat er eentje vroeg of ik gek geworden was. De man wees naar mijn pakken toiletpapier.

"Ja, en?"

"Als wij dat allemaal zo gaan doen, dan is er straks niks meer."

"Koning, keizer, admiraal, poepen moeten we allemaal", reageerde ik. Immers, een grap wil op momenten van onbegrip en miscommunicatie nog wel eens helpen. Dacht ik. Dat viel tegen, alleen maar zure gezichten om me heen.

Komt er ook nog eentje op me af die aanstalten maakt om een pak uit mijn winkelwagen te grijpen. Ho, dat moeten ze bij mij niet doen, wel even van mijn spullen afblijven, toiletpapier of mijn vrouw, blijf als de sodeju met je fikken van mijn bezit af. Kort en goed, ik ben met mijn lading zonder kleerscheuren thuisgekomen. Alleen mijn billen begonnen te schuren. Beetje babypoeder hadden we gelukkig nog wel in huis.

Thuis toch eens 'toiletpapier' ingetikt. Daar drong het idee me op dat heel Nederland aan de schijterij was geraakt. Langzaam begon het te dagen, niet dat ik het begreep, maar in het land was een run ontstaan op toiletpapier. En zonder dat ik het me realiseerde, had ik daar kennelijk aan meegedaan. Mijn omgeving versleet me nu voor de gek zoals ik de rest van het land voor gek versleet omdat ze toiletpapier als het nieuwe goud waren gaan beschouwen.

We zijn inderdaad van de pot gerukt. Wie gaat in tijden van nood als een gek toiletpapier kopen? Maar door te doen wat ik altijd heb gedaan, begon de hele buurt mij wel als een paria aan te kijken. Ik naar de buurvouw, mijn verhaal uitgelegd en haar een paar rollen cadeau gedaan. Ze keek oprecht blij, zó blij dat ik overweeg bij de volgende verjaardag de fles wijn te verpakken in een pak wc-rollen in plaats van een bos bloemen.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant