Louk Hombergen alias Van Veldeke, columnist van de Seniorenpagina SWOC.
Louk Hombergen alias Van Veldeke, columnist van de Seniorenpagina SWOC.
column

Covid-19-Super

Algemeen 725 keer gelezen

Zo te merken wordt het allemaal wel wat losser.

Waar je eerst bij de supermarkt een behandeld winkelwagentje kreeg aangeboden door een vriendelijke juffrouw van de ontsmetting, is het nu zelfwerkzaamheid geblazen. Ook de triage bij de ingang is opgeheven. Het “Bent u met z’n tweeën? Dat is niet toegestaan. Eén van u moet buiten blijven wachten. Net zoals die hond daar.”, is niet meer van kracht. Je mag nu naar het schijnt zo ongeveer ongebreideld naar binnen. En dan begint de bedevaart als was het de dansles voor de Weense wals. Joyeuze wellevende bochten nemend om eenieder volgens de ingeprente richtlijnen van het RIVM. Ja, dat had u gedacht! De doorgang op de paden raakt verstopt door sociaal vergaderende klanten, vakkenvullende medewerkers met hoge kratten voorraad, in een wachtrij staande belangstellenden voor de pindakaas. Voorts worden onuitputtelijke soorten chips uitgebreid beschouwd voordat tot aankoop wordt besloten. De soepsector blijkt overbevolkt: de pakken en blikken mogen zich in een mateloze belangstelling verheugen.Bij de wijnen is het opmerkelijk druk. Dat valt te begrijpen sinds de virologen en vinologen de handen ineen hebben geslagen (figuurlijk natuurlijk) nadat een landelijk bekende virusvechter met enige regelmaat in praatprogramma’s op de televisie is verschenen met een glas rode wijn pontificaal binnen handbereik.

Gezellig!

Dan maar eerst naar de afdeling lekkers op toastjes. Naast mij, op 1,5 centimeter afstand van mijn rechterwang, duikt een indrukwekkende dame – type fregatschip – op die met ogen op steeltjes de filet americain bemonstert. “Gepaste afstand houden!”, roep ik. Blijkbaar is voor haar de afstand zeer gepast, want zij geeft geen gehoor en hamstert met tong tussen tanden gebiologeerd zes bakjes (feestje?) en verdwijnt. Opgelucht haal ik adem. Even bijkomen. Het was haar godzijdank dus niet om mij te doen. Dan eindelijk op naar de kassa. Daar blijkt de vloer bestript. Hoe heerlijk helder.De 1,5-meter-maatschappij? Nou, d’r moet nog veel geoefend worden!

Van Veldeke.



Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant