'Die rust, die reinheid: dit klooster is perfect'

RIJKEVOORT | Vanaf november gaat het voormalig klooster van de missiezusters van het Kostbaar Bloed in Rijkevoort een nieuwe, nobele functie vervullen. Vrouwen uit heel het land, die hebben gevochten tegen een verslaving, zijn in het voormalig klooster welkom. Met behulp van Point O kunnen zij het verleden achter zich laten en terug keren in de maatschappij.

Volledig opgeknapt prijkt Maria weer op de gevel van het prachtige pand. Vol trots kijkt ze weer uit over de Hoogeindsestraat. Gepaste trots, dat absoluut. Niet alleen is Onze Lieve Vrouwe zelf weer volledig tot in de puntjes opgeknapt, ook het klooster waarover ze waakt wordt weer hersteld naar de oude glorie. Maar naast het klooster krijgt Maria ook de taak om over haar bewoners te waken. Dat ook zij weer volledig herstellen en trots in het leven staan.

Huis voor verandering
“Het behandelen van een verslaving stopt niet bij het einde van de afhankelijkheid. Het behandelen van de ‘ziekte’ is niet genoeg” vertelt Peter Peters. Samen met zijn zus Bregje is Peter de drijvende kracht achter Point O, een organisatie die zich inzet voor goed herstel van ex-verslaafden. “Zodra je mensen weer terug laat komen in hun oude, verkeerde omgeving met dito bekenden, met andere woorden, hun oude leven weer laat leiden, dan is de kans groot dat het weer fout gaat.” Peter en Bregje benadrukken dat dit een uiterst menselijke gedragsvorm is, niet iets beschamends. De constante stroom aan prikkels, die voorheen een bevredigend effect hadden, moeten genegeerd worden. Dat is uiterst lastig. Peter: “Als je iedere dag langs de bakker loopt, en je ruikt dat lekkere warme brood, dan ga je écht wel een keer naar binnen om wat lekkers te kopen.”

“Het is dus uiterst belangrijk dat er ingrijpende zaken in het leven van deze mensen veranderen. Zo blijft het oude bestaan op afstand” vervolgt Peter zijn verhaal. “Ons primaire doel is huisvesting bieden voor herstellende verslaafden. Een prikkelarme omgeving verzorgen, samen met lotgenoten.”

Menno van der Veen

Ervaringsdeskundige
De wil om te helpen komt bij Bregje en Peter uit eigen ervaringen uit het verleden. “Ik heb zelf gekampt met een alcohol- en drugsverslaving” vertelt Peter ontzettend open. “Ik zocht constant naar middelen om mijn emoties mee te onderdrukken of te versterken.” Een hele normale reactie. Voor veel mensen bijvoorbeeld de reden om zo nu en dan eens een pilsje te nemen. “Maar op een gegeven moment kom je in een situatie terecht dat je die middelen nodig hebt om de gevolgen ervan te bestrijden. Dan gaat het fout.”

Uiteindelijk kwam bij Peter het moment om de knop te zetten en de verslaving te bevechten. “Wij komen uit een groot gezin en zijn gezamenlijk het herstel in gegaan” vertelt Bregje verder. “Iemand met een verslaving neemt immers iedereen in zijn of haar directe omgeving mee. Het is dus ook logisch dat je er gezamenlijk ook uit moet komen.” De basis hiervoor ligt wederom in het doorbreken van de oude patronen uit de verslavingsperiode. Bregje: “Je moet ook als naaste jezelf afvragen wat je deed om het in stand te houden. Het is datgene dat je zult moeten veranderen.” Peter vult aan: “Een zeer zorgzame moeder die van alles voor je deed zal bijvoorbeeld een stapje terug moeten nemen. Die erg aanwezige zus moet juist wat rustiger worden.” Dit is natuurlijk heel kort door de bocht gezegd. Uiterst zwart op wit. “Maar in de basis werkt het zo wel. En dat is niet gemakkelijk.”

Schaijk
Nadat Peter zijn verslaving had overwonnen, kwam hij voor een keuze te staan. “Ik bevond mij in de luxe positie dat ik op drie plaatsen kon gaan wonen. Bij Bregje, bij mijn ouders of in mijn eigen appartementje. Omdat ik natuurlijk niet in mijn oude gewoontes wilde terugvallen, ben ik voor een paar maanden bij Bregje ingetrokken.” Bregje: “Zo ontstond het idee om lotgenoten te helpen. Niet iedereen heeft immers zo’n uitzonderlijke positie.” Peter: “Ik keek vanuit mijn eigen behoefte naar wat nodig zou zijn. Al gauw dacht ik aan een soort van studentenhuis met gelijkgestemden. Een safe house.”

Met dit idee sluimerend in het hoofd zijn broer en zus zich gaan verdiepen in de wirwar aan regeltjes die om de hoek komen kijken. Ook zijn ze veelvuldig in overleg gegaan met vergelijkbare organisaties in het land. “We waren eigenlijk nog niet echt concreet naar iets op zoek” aldus Bregje. “Maar ineens kwam de boerderij van onze opa en oma vrij. Die kennen wij natuurlijk als onze broekzak. Toen werd direct duidelijk dat we gewoon moesten beginnen.” Nu enkele jaren later heeft de boerderij een bijzonder plekje veroverd in de Schaijkse harten. De bewoners zetten zich dagelijks met veel enthousiasme in als vrijwilliger in de gemeenschap. Het mag met recht een succes genoemd worden.

Het klooster
Het succes van Schaijk maakte dat het duo zich in de regio verder wilde uitbreiden. Het oog viel al snel op het klooster in Rijkevoort. “Dit ademt nog helemaal die oude zusterorde. Die is hier nog steeds aanwezig. Dat voel je gewoon” vertelt een enthousiaste Peter. “Wij wilden al heel graag iets speciaal voor vrouwen doen. Dit klooster dat past perfect: die rust, die reinheid.”

Bregje en Peter leggen uit dat in veel gevallen een verslaving bij vrouwen van heftiger aard is. Vaker dan bij mannen gaat dit gepaard met traumatische ervaringen. Trauma’s die een terugval snel in de hand spelen. “Wij kunnen dat niet behandelen. Maar omdat we weten dat trauma’s hand in hand gaan met verslavingen, bieden we een intensievere vorm van rust en begeleiding.”

Rijkevoort
“Er hangt een negatief beeld rondom verslaafden. en dat begrijp ik ook goed.” Vervolgt Peter zijn verhaal. “Maar de reacties van de bewoners hier waren erg goed. Bij de informatieavond over onze komst was er wel een kritische noot, Maar over het algemeen heb ik dit als heel positief ervaren!” Bregje: “Rijkevoort omarmt dit klooster. Mensen hebben mooie herinneringen en verhalen over dit pand. Dat het nu weer een nieuw leven krijgt wordt zó gewaardeerd!”

Uiteindelijk is de komst van Point O dus voor iedereen een aanwinst. Voor Rijkevoort, voor het Klooster maar natuurlijk vooral voor de bewoners, die er terecht kunnen voor een nieuwe leven. Op dat ook zij mooie herinneringen zullen overhouden aan het prachtige klooster, en Maria nóg iets trotser mag uitkijken over Rijkevoort.

Bregje en Peter staan er op dat zo veel mogelijk ruimtes in het klooster worden ingericht met tweedehands spullen. Peter “De meeste spullen zijn vaak nog gewoon erg goed. Mocht het dan toch een keer kapot gaan, dan is dat ook niet zo erg. Daarnaast is het natuurlijk duurzaam. Deze kast bijvoorbeeld: die is zo stevig, die staat hier over honderd jaar nog steeds”

Vanuit deze voorkeur voor tweedehands spullen is de kringloopwinkel in Schaijk ontstaan. “Die winkel speelt belangrijke sociale rol daar” vertelt Peter trots. “Veel van onze cliënten zijn daar werkzaam. Dat helpt hen in het herstelproces, maar het biedt ook veel kansen voor dorpsbewoners om met hen in contact te komen en ze te begrijpen. En dat werkt. Mensen komen er voor kleding, koffie en kletspraat!”