Un ongeleuflike tied
Algemeen 396 keer gelezenWe lève nou in ùn ongeleuflike onvergètelike tied,
ègelik worre we geléeft want hier hèt niemes vùr gekoze?
Unne tied woar gén mân ùt jùuste van snapt of begriept,
ôvveral in deës wèld, zitte ze d’r mi in hùr maag,
mar we moete dr mit dùr, of ge wilt of niet.
Dét corona gebeure hèt nie veul goeds gebrôcht,
ieder mins hèt de nùdige strubbelinge mit gemâkt.
Net as mien zwaoger, hèt ùt zien léve gekôst.
Afstand van mekâre en mondképkes wor ge mâr komt,
al die ellénde hâdde nie, écht nie gedôcht.
Nou zitte alwér vùr de Kerst, hoe zal dèt gaon,
kunne we dè groöt feëst wel mit z’n alle viere.
Die donkere dage zien nou echt stikdonker.
Dèt ge di nog allemaol môt mimâke,
kunde dèt wel gliek dùrstaon.
Ik dink dèt dizze Kerst toch spèciaal wurdt vùr ieders gezin,
d’n bôm en ùt stalleke kommen érder vùr dùn dag,
kriege d’n bèste hoek in de kamer, en môi versierd.
Zelfs op plâtsen wor ùt spul al jaore nie van de zolder kwâam,
staot nou ôk ut stâlleke mit ùt kribke dùr midden in.
Kerstmis zal gevierd worre, nie massaal mâr in ouw ege hùus,
mit ouw ège gezinneke want ander volk kan d’r nie komme.
Bij ùt licht van n kérske zal ùn liedje wôrre gezonge.
Égelijk hét di wel iets, dùut ouw dinken ân vrùuger daags,
toen zâte we ôk te zingen same mi alle kienders thùus.
Hopelijk zal dizze Kerst ôk wèr vrede gève
en gèft ùt neije jaor vùr iedereën ùn bèter lève.
Frans Verhoeven (Wanroij)
