‘Eenentwintigen’
Column 253 keer gelezenZiezo. 2020 is (gelukkig?) achter de rug. Nu kunnen we (met een gerust hart?) gaan eenentwintigen. Wordt dit het jaar van de verlossing?
Dat geruste hart, dat wordt nog spannend. Een welkom vaccin, maar blijkbaar niet voor iedereen van even groot gewicht. De volgorde laat ook nog wat op zich wachten, de priklocaties moeten nog in orde komen en zo zijn er vast nog genoeg andere hobbels te nemen.
En dan? Zijn de viruswaarheidsclaimers uitgepraat met hun “kleine griepjes”? Zijn de “dor hout”-benoemers sprakeloos terug in hun hok? Kan onze jeugd weer uit de voeten, de verveling voorbij? Krijgt de horeca weer ruim baan en kunnen winkeliers weer enigszins opgelucht financieel ademhalen? Krijgt het thuiswerken de plek die het verdient? Is vakantievieren weer onbekommerd dus zonder zorgen naar believen overal mogelijk? Kan de politie ophouden met het noodgedwongen beëindigen van tientallen idiote illegale coronafeesten? Zijn onze gehele of gedeeltelijke huisarresten opgeheven? Kunnen die hinderlijke mondkapjes ver weg opgeborgen worden, zodat we niet meer half vermomd door de straten hoeven gaan? Kunnen onze kinderen en kleinkinderen hun opa’s en oma’s weer eens liefdevol knuffelen? Zal het weer mogelijk zijn met onze sportvrienden in groepsverband het op een lopen te zetten, bijvoorbeeld? Zal het gegeven zijn niet meer eenzaam en alleen het leven te moeten verlaten? En wat vooral ook van belang is: zijn onze zorgelijke en bezorgde zorghelden weer wat op adem gekomen? En wie of wat ben ik in dit rijtje allemaal nog vergeten? Gaan we nog even door, dan hebben we vast wel eenentwintig of meer coronavragen in tweeduizend eenentwintig.
Om met enkele televisiepersoonlijkheden te spreken: ”We zijn begonnen!”
En daarmee aan u: alle goede wensen voor dit jaar. Vooral die van corona-arm tot zo mogelijk coronavrij. Wat zal dat een opluchting zijn!
Van Veldeke
