‘Ik vind dat we best trots mogen zijn’

GENNEP | Nog voor het eerste sneeuwvlokje neerdwarrelde stonden de buitenwerkers van de gemeente Gennep klaar voor de zware schuiftaak die hen te wachten stond. Dat er veel sneeuw zou vallen was hen bekend en ‘Blijven schuiven’ werd de leidraad. “Maar hier was niet tegenop te schuiven!”

Door Mans Pere

Wouter Schonhoven werkt voor de Gennepse gemeente en heeft deze week ongetwijfeld méér sneeuw gezien dan menig ander. Samen met enkele tientallen anderen werkte Wouter zich tijdens de horrornacht van zaterdag 6 op zondag 7 februari, maar ook de dagen daarna, helemaal in het zweet met slechts één doel: de wegen zo begaanbaar mogelijk te krijgen en te houden.

Eerste berichten
“Woensdag (3 februari) werd dit weer voorspeld en toen zijn wij dus al begonnen met de voorbereidingen” legt Wouter uit. “We hebben gelijk roosters gemaakt van ieder zes uur. Normaliter draaien wij shifts van 12 uur aangesloten, maar dat zou met dít weer écht te lang worden.” Terwijl de sneeuwwolken nog niet boven Nederland hingen gingen de Gennepenaren al aan de slag met de voorbereidingen. Denk hierbij aan het regelen van bekwaam schuifmateriaal en het opstellen van een gedegen planning. “Zelf hebben wij een kleine trekker voor de fietspaden en een bus voor de straten. De extra trekkers huren wij van Van Gelder uit Oeffelt. Maar dat doet gemeente Boxmeer bijvoorbeeld ook. Dus een keer is het ook op. Dat is ook zeker iets om al bij de voorbereidingen rekening mee te houden.” Met dit gehuurde materiaal gingen de buitenwerkers zaterdagmiddag alvast flink in de weer met zout. Dit om zoveel mogelijk ellende te voorkomen. “Maar zout verliest zijn werking ongeveer bij 6 graden vorst. Daarnaast was hier echt niets tegen opgewassen.”

De bui barst los
Toen zaterdag de sneeuwbui losbarstte, sprongen Wouter en zijn collega’s direct op de trekkers. “We hebben gewerkt tot 0:00 uur om vervolgens een pauze tot de ochtend te nemen. Dat was wel echt nodig. Je maakt jezelf echt compleet kapot als je continue door blijft gaan.” Wouter vertelt hoe het harde werken van die avond amper zichtbaar was de daaropvolgende ochtend. Toch is het volgens hem een goede zet geweest om zaterdag al te beginnen, en niet te wachten tot alle vlokjes er lagen. “Die avondklok maakt dat we rustiger konden werken; een meevallertje.” Daar plaatst Wouter wel direct de kanttekening bij dat juist het verkeer mede zorgt voor de verspreiding van het zout. De avondklok kent dus niet enkel voordelen. “Maar wachten tot de ochtend was sowieso geen verstandige keuze geweest. Het bleef zo hard vallen: 5 a 6 centimeter per uur! Als we ’s ochtends pas waren begonnen hadden we op sommige plekken bergen van 40 centimeter kunnen opruimen. Daar konden we echt niet tegenop schuiven.”

Met name de wind was volgens de sneeuwruimer een flinke lastpost gedurende die sneeuwnacht. De vederlichte vlokjes werden makkelijk door de straffe wind meegenomen, waarna het zich ophoopte op meer beschutte plekken. “Meestal is dat waar veel bomen staan. En juist onze wegen liggen vaak in de buurt bij die bomen. Ik heb sneeuwduinen gezien van soms wel 60 a 70 centimeter hoog.” Volgens Wouter is juist de wind een mogelijke oorzaak waarom Gennep er zo bedolven bij lag wanneer het vergeleken wordt met andere gemeenten. Hierom lijkt het strooibeleid tussen de gemeenten onderling soms erg te verschillen en ontstaan er vervelende reacties. “Uiteindelijk zitten we allemaal in hetzelfde schuitje en doet iedereen enkel maar zijn uiterste best” ligt Wouter toe. “Het zou kunnen dat bijvoorbeeld Cuijk de boel eerder onder controle had dan wij. Maar het is echt zó afhankelijk van waar je bent!”

Plan van aanpak
De topprioriteit voor de sneeuwruimers is het ontsluiten van de verschillende kernen. Dit verloopt via een primaire route. “Als we ons aan die route houden, pakken we het zo snel mogelijk mee. Denk hierbij aan alle doorgaande wegen. Maar ook de straten op een helling vallen veelal in deze primaire route. Die zijn immers gevaarlijker.” In ploegjes zijn de sneeuwruimers aan de immense taak begonnen. Wouter vertelt hoe ieder ploegje een lijstje met straten krijgt om af te werken. Wat ook netjes en zonder morren is gedaan.

Pas als deze primaire ronde volledig is gereden en de kernen zijn begaanbaar zijn, gaan de sneeuwruimers, wederom voorzien van stratenlijstjes, de wijken in. “Maar tegenwoordig staan woonwijken vol met geparkeerde auto’s. Eigenlijk zijn die straten dus vrij smal. Dat maakt goed schoonmaken nog best lastig. Daarnaast moeten wij kiezen tussen strooien en schuiven of juíst niet. Bij het eerste heeft dat tot gevolg dat auto’s soms gevangen raken tussen bergen sneeuw. Gaan we niet schuiven, dan heeft men ook commentaar. Het blijft altijd een lastige afweging. Maar als je een beetje een goede auto hebt, voorzien van dito winterbanden, dan kom je er goed doorheen.”

Tips
Indien mensen zelf ook een steentje bij willen dragen dan is dit natuurlijk altijd welkom. “Ik heb eigenlijk maar één tip. Als je je eigen stoep alvast schoonmaakt dan scheelt dat al enorm. En weet je nou dat je buren wat minder te been zijn, neem dat dan gelijk even mee. Het is écht maar een kleine moeite maar het scheelt zo veel!” Wouter corrigeert zichzelf en geeft grappend maar serieus een tweede tip: “Blijf oppassen. Sommige plekken blijven glad!”

Geniet er van!
In reactie op het commentaar dat de gemeente heeft binnen gekregen: “Ik denk dan echt: ‘jongens, waar maken we ons druk over?’ We doen écht wat we kunnen. Kijkend naar hoe het er nu bij ligt, vind ik dat we best trots mogen zijn. Gelukkig zien de meesten dat ook en zijn ze positief. Daarnaast wil ik mensen ook er op wijzen dat dit iets uitzonderlijks is waar we misschien van moeten genieten. Het ziet er tenslotte ook prachtig uit!”