‘Prik, ik heb je’
Column 346 keer gelezenDaar lag ie dan op de deurmat: de prikbrief. Eindelijk. Zoiets als lang gewacht, stil gezwegen, nooit gedacht en toch gekregen. ’t Hoogkoor in Boxmeer bleek de plaats waar ik werd verwacht. Alweer Boxmeer! Het nieuwe gemeentehuis daar en nu ook nog een priklocatie, dat lijkt wel erg overdreven. Enfin, op de aangegeven eerste datum erheen. Langs drie loketten met brief en legitimatie, vervolgens in de wacht. Rustig blijven en nadenken! Gedachten de vrije prikloop.
Na jaren van de griepprik inmiddels ruim voldoende eelt op de ziel en een dikke huid, wat voor geprik natuurlijk minder aantrekkelijk is. Kan niet schelen. Ondertussen in mijn fantasie: een leger prikkandidaten dat zich met tegenzin richting Boxmeer begeeft met de snelheid van de Echternachse processie: drie stappen naar voren, twee naar achteren. Nee, nog erger. Een fluistering deelt mee dat er zelfs kandidaten met vaccinatiefobie bestaan die bij het zien van de inrichting van de hal onthutst besluiten: “Vóór het prikken ’t Hoogkoor uit!” En dat met grote snelheid. Een visioen komt voorbij: als manneke van negen op school in de zenuwenrij op de trap naar het kamertje van de prikzuster vanwege mogelijke pokken, difterie, tetanus of god weet wat.
“Neemt u daar maar plaats,” wijst een duidelijk gemotiveerde prikkologe mijn stoel, “u bent zo aan de beurt.” Gelukkig, het kan maar klaar zijn. Een bemoedigend woord en een prik later mag ik zegge en schrijve een kwartier uit voorzorg in quarantaine vanwege mogelijke complicaties. Een toezichthouder vraagt empathisch waar ik vandaan kom en onderhoudt me vervolgens 15 minuten lang over de geneugten van de nieuwe fietsbrug bij Katwijk. Die kan ik nu centimeter voor centimeter uittekenen.
Kijk, dat zijn nu de zegeningen van het geprik: coronapandemiebestrijding en toeristische info. Ik kan niet wachten op de tweede ronde!
Van Veldeke
