Stichting Ontwikkelingssamenwerking Boxmeer: Een licht brengende engel

BOXMEER | In 2004 vond Karen Olesen het tijd om ‘iets’ voor de wereld te gaan doen. Met de kinderen de deur uit was er ruimte voor een nieuwe uitdaging. Ze kwam terecht in het twee-na-armste land ter wereld: Benin. Op de vraag waarom juist daar, antwoordt ze: ‘Er zaten amper hulporganisaties in Benin.’

Door Gerard Sonnemans

In de hoofdstad hoorde ze via-via van een ‘wild weeshuis’ in Abomey, drie uur rijden landinwaarts. Daar aangekomen maakte ze kennis met een leraar die dertig weeskinderen bij zich in huis genomen had. Hij was blij met de steun die Karen aanbood.

Doelgericht en voortvarend ging ze aan de slag. Nu staat er het Maison de l’Espoir, een kindertehuis met plaats voor tachtig kinderen én een hotelschool. Alle kinderen worden begeleid tot ze volwassen en zelfstandig zijn.

De kinderen zijn tot dusver goed door de coronaplaag heen gekomen. Zodra duidelijk werd hoe gevaarlijk de pandemie was, werden maatregelen getroffen. De oudere kinderen die op de hogere landbouwschool en de apothekersopleiding zaten, werden naar huis gehaald. En toen ging de poort op slot. De sfeer is nog steeds uitstekend. De oudere kids geven nu les aan de jongere.

Een eigen boerderij
Kinderhuis en de scholen kosten geld en leveren niets op. Om het project zelfvoorzienend te maken, werd tien jaar geleden 20 hectare landbouwgrond gekocht, 60 km verderop. Daar was de grond vruchtbaar en betaalbaar. Er staat nu een gemengd boerenbedrijf. Er worden groenten verbouwd, oliepalmen en er lopen kippen en geiten over het erf. Het wordt sinds kort geleid door Rudolf, een van de eerste kinderen van het Maison de l’Espoir. Met zijn diploma van de Hogere Landbouwschool mag hij ook les geven aan de landbouwschool die bij de boerderij hoort. De opbrengsten van het land gaan naar het kindertehuis.

Engel met licht
‘Elk jaar zijn er nieuwe uitdagingen,’ vertelt Karen. ‘En elke keer lukt het om ze op te lossen.’ Zo liggen er sinds 2019 zonnepanelen op de boerderij; de enige plek met elektriciteit in de verre omtrek. ‘Alsof een engel met licht naar beneden kwam.’

De volgende stap is het verbeteren van de watervoorziening. Tussen de zware regenperiodes door is het kurkdroog in Benin. Bij de boerderij komen waterreservoirs, drie zwembaden groot. ‘Geen dure graafmachines,’ aldus Karen. ‘Gewoon met de hand graven. Daarvoor huren we keuterboeren uit de buurt in. Zo verdienen ze wat bij en ze mogen er straks ook gebruik van maken.’

Om alle voorwaarden voor de aanleg te scheppen, moet Karen eerst weer naar Benin toe. Haar laatste bezoek was alweer meer dan een jaar geleden. ‘Veel te lang eigenlijk.’ Maar ze snapt dat ze nog even moet wachten.

Karen Olesen woont sinds een paar jaar in Amsterdam, maar Stichting Peuple du Monde blijft Boxmeers. Niet alleen omdat het bestuur daar zetelt, maar ook omdat Karen zich maar al te goed realiseert dat ze zonder de jarenlange steun vanuit Boxmeerse bedrijven en particulieren haar droom nooit had kunnen verwezenlijken.