Een Songfestival om nooit te vergeten

BOXMEER / ROTTERDAM | Het is één van de grootste televisiespektakels ter wereld: het Eurovisie Songfestival. Dit jaar werd het enorme Europese evenement georganiseerd in Ahoy Rotterdam. Twee Boxmerenaren hielpen mee om het zinderende zangspektakel in goede banen te leiden. Een bijzondere ervaring om nooit meer te vergeten.

Door Mans Pere

Een leger van al ruim 650 vrijwilligers steekt een flinke zes weken de handen uit de mouwen om het Songfestival op te bouwen. Mensen die het graag doen, uit liefde voor het evenement, het spektakel of voor hun stad. De Boxmeerse Marleen Aerts werkt voor het bedrijf EventMakers en stuurt al deze honderden vrijwillige krachten aan. Een flinke klus. “Maar het is echt een super ervaring. Laten we hopen dat we het ooit weer mogen doen. Iedereen is ontzettend enthousiast, niemand loopt te klagen. Het is één groot feest.”

Het Eurovisie Songfestival leunt stevig op de vrijwillige bijdragen van al deze honderden mensen. Volgens Marleen is op bijna ieder plekje wel een vrijwilliger te vinden. Het is aan haar om te zorgen dat al deze mensen elkaar niet voor de voeten lopen. “We zijn hier al ruim zes weken bezig, en nu maken we de eindsprint.” Eigenlijk begon Marleen al in februari met de eerste werkzaamheden, namelijk met het werven van de vrijwilligers. Maar sinds april is het echte werken met al deze vrije krachten van start gegaan. “En sinds mei zijn we begonnen met het opbouwen. Toen begon het hier ook letterlijk kleur te krijgen.”

Anders dan een sportevenement
EventMakers is een Nederlands bedrijf dat zich onder andere bezig houdt met vrijwilligerscoördinatie. Normaal gesproken zijn ze voornamelijk actief in de sportwereld en helpen ze mee bij de grote evenementen. Marleen noemt het Songfestival dan ook een leuk maar uitdagend ‘uitstapje’. “Dit is toch wel heel anders dan bijvoorbeeld het NK atletiek. Zo’n sportevenement is vaak een jaarlijks terugkomend iets. Je kunt dan altijd wel een draaiboek vinden, en daar op terugvallen. Het Songfestival echter, dat is elk jaar totaal anders. Iedereen moet telkens het wiel opnieuw uitvinden.”

Eén grote familie
Maar ondanks de enormiteit van het evenement maken Marleen en haar collega’s zich hard voor de persoonlijke noot. Al vanaf de eerste kennismakingsmomenten vindt ze het belangrijk de namen te leren van alle vrijwilligers. Dat schept immers een band én werkt zodoende veel prettiger. “Uiteindelijk vorm je één grote familie” vertelt ze. “We staan lekker met de muziek op te werken. Zingen zo nu en dan even ‘Waterloo’. En naderhand drinken we een biertje.”

Coronamaatregelen
En dit kán ook allemaal gewoon. Het coronatestbeleid binnen het Eurovisie Songfestival is ontzettend streng. Marleen vertelt dat ze om de 48 uur getest moet worden. Iedereen loopt met een masker op en over de uitgestelde looprichting. Daarbij wordt ook de bekende 1,5 meter nog steeds gehandhaafd, ook al is iedereen negatief getest. “En daar wordt ook streng op toegezien” legt Marleen uit. “Het zou natuurlijk slecht uitkomen als mensen besmet zouden raken.” Het publiek hoeft deze afstand niet meer te bewaren. Dit omdat via de Fieldlab experimenten in de zaal zitten. “Zij hoeven niet meer in bubbels plaats te nemen en mogen vrij zitten. Maar ze komen niet met ons of de vrijwilligers in contact. De paden kruisen elkaar niet. Eigenlijk zitten wij in een soort bubbels.”

“De beveiliging is net Schiphol” erkent ook Efraem Ohoioeloen. De eveneens uit Boxmeer afkomstige Efraem is logistiek verantwoordelijke voor alle props en decoratie. Ook op hem heeft het virus een enorme impact gehad. “Na anderhalf jaar weer eens mee te maken om zo veel man te horen gillen. Dat voelt heel erg goed. Écht waanzinnig!”

Puzzelen
Efraem werkt al 35 jaar in de muziekwereld. Hij heeft meegeholpen aan de opbouw van enkele van de grootste festivals van Nederland. Pinkpop, Lowlands, North Sea Jazz, de Boxmerenaar weet van de hoed en de rand. “Maar ook bij grote concerten heb ik gewerkt. Denk aan Bruce Springsteen, The Stones, U2. Noem maar op!” Bij al deze optredens werkte Efraem in allerlei disciplines, zoals lichttechniek, logistiek, podiumbouw en podiumdecoratie . Dat is normaal gesproken al een uitdaging, maar in het geval van het Songfestival is het helemaal hard werken. “Wij krijgen tussen ieder optreden door slechts veertig seconden de tijd om een wisseling elkaar te krijgen. Daarna moet de volgende artiest al weer op. Het is aan mij om te zorgen dat alles in de juiste volgorde wordt klaargezet zodat het goed het podium op- en af gaat. Zo loopt de act gesmeerd en zitten de props de volgende act niet in de weg. Het is even puzzelen, maar het lukt altijd.”

Efraem heeft de tijd van zijn leven in Ahoy. Sommige landen pakken groots uit. Dan hebben Efraem en zijn collega’s niet genoeg aan die veertig seconden. “In zo’n geval wordt er op televisie overgeschakeld naar bijvoorbeeld een korte video van Nikki de Jager. Wij krijgen dan iets meer tijd om alles kaar te zetten, maar de kijker merkt daar niets van. Sowieso weten ze dat ontzettend goed te doen allemaal. In de act van Griekenland moeten wij bijvoorbeeld midden in het liedje wat aan het decor wisselen. Maar alles wordt via een speciale camerapositie opgenomen dat je daar thuis niets van ziet. Dat is echt heel knap gedaan.”

Efraem prijst de productie van het muziekfestijn ook in al haar totaliteit. De megalomane opzet is op zijn zachtst gezegd ‘indrukwekkend’. “Het is echt waanzinnig. Zo veel lampjes heb ik nog nooit in mijn leven gezien. Ik zit al 35 jaar in het vak maar dit is het grootste waar ik bij mee mocht werken.”

Trots
Het Eurovisie Songfestival is één van de grootste evenementen ter wereld. Zo groot dat Marleen en Efraem niet van elkaar wisten dat ze er ook rondliepen. En wie weet zijn er nog wel wat Boxmerenaren die in Ahoy een handje hebben geholpen. Met meer dan 1300 mensen werkzaam is dat verre van ondenkbaar. Ongetwijfeld zullen zij, net als Marleen en Efraem spreken over een ‘superervaring’. Marleen: “Ik zal volgende week echt wel een traantje moeten wegpinken. We hebben er zo iets moois neergezet. Het was geweldig.” Efraem: “Dit ga ik waarschijnlijk nooit meer mee maken. We hebben zo veel lol gehad. Het was écht een geweldige ervaring!” Onafhankelijk van elkaar sluiten Marleen en Efraem hun af met de woorden “Dat ik hier deel van mocht uitmaken. Daar ben ik zo ontzettend trots op!”