‘Wijsheid in de terminale fase; het zij Grave gegund’

Zo inspirerend en meeslepend als het élan waarmee de zwangerschap van de nieuwe gemeente Land van Cuijk wordt aangekondigd, zo lauw is mijn indruk van wat er in de prénatale fase gebeurt. Alsof ze in alle gemeentehuizen zitten te staren naar en te wachten op de rood omcirkelde datum van 1 januari 2022. Of is het de schijn die bedriegt?

Alsof het me al die tijd niet was opgevallen. Maar toen ik voor een akkefietje in de waterrijke nieuwbouwwijk van Cuijk moest zijn, werd ik aangenaam getroffen. Wie ooit heeft beweerd in Cuijk nog niet begraven te willen worden, moet er toch nog maar eens gaan kijken. Er zijn beroerdere plekken - begraven te worden is niet zo opwindend – om je laatste jaren te slijten. Maar ook de jaren die daar nog aan vooraf gaan.

En alsof de duvel me stuurde, diezelfde dag kwam ik de plannen van St. Anthonis tegen. De wetenschap dat hun gemeentehuis er gaat verdwijnen, heeft het zwanendansende gemeentebestuur uit zijn winterslaap gehaald.

Misschien dat de rentestand meer invloed op de bouwactiviteiten heeft gehad dan kriebelende ambities van wethouders, maar feit is dat de plannen er niet om liegen. Als we er toch weer even een – overigens nauwelijks bestaande – tweestrijd tussen Cuijk en Boxmeer van gaan maken, dan wint Cuijk het met de nieuwbouwwijken. Maar Boxmeer slaat alles als het gaat om de ontwikkelingen in het dorp. Appartementen op de plaats van het oude postkantoor, een enorme uitbreiding van het gemeentehuis, een nieuw stadsparkje, een kralenketting van nieuwe appartementengebouwen bij en voorbij de rotonde in het centrum van het dorp. En hups nog een rotonde erbij, zo lees ik in het dagblad, met een aangrenzend nieuwbouwwijkje als toetje.

Verheffende, ambitieuze, verrassende of domweg nieuwe inzichten vernemen we al lang niet meer uit de gemeentehuizen. Maar stenen stapelen kunnen ze wel. Of beter gezegd: na lang touwtrekken mogen anderen van de bestuurders dat gaan doen.

Echter, u voelt ‘m al aankomen, in Grave houden ze een oude gewoonte vast en doen ze moeilijk. Alle supermarkten willen wel wat nieuws, maar het lijkt er niet op dat ze er samen uitkomen. De slotzin van een artikel hierover meldt dat de politiek nu “moet bepalen wat wijsheid is.”

Opdat ze dat in hun terminale fase nog eens mogen beleven.

Koos