‘Het lukt niet een paar rotte appels uit het mandje te rapen’

Ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij dat ik enkele mensen ken die via een asielzoekerscentrum ons land zijn binnengekomen. Enkelen van hen wil ik nog wel eens tegenkomen. Dan maken we een praatje. Hetgeen steeds beter lukt, hun Nederlands wordt rap beter. Twee van hen verdienen als muzikant prima hun kostje, eentje onderhoudt zijn inmiddels uitgedijde gezinnetje met een baan bij MSD. Van horen zeggen ken ik zo nog enkele hartverwarmende verhalen.

Waarom ik me er dan toch ongemakkelijk bij voel omdat ik hen ken en zij mij? Omdat ik niet weet uit te leggen waarom het asielzoekerscentrum in Stevensbeek – hun poort naar een beter leven – door de gemeente Boxmeer misschien wel gesloten gaat worden. Enkele bewoners van dat centrum veroorzaken overlast. Wat is nieuw? Dat gebeurt al zolang dat centrum er is. Dat is een minderheid, een clubje vervelende - om niet te zeggen: criminele – jongemannen, vaak ook nog mannen die uit een land komen dat hun kans op uiteindelijke asielverlening erg klein maakt. Eén en één is twee: oppakken en terugsturen.

Ik begrijp hier werkelijk niets van. Klootzakken zijn er overal en altijd. Maar als in pakweg Wilbertoord enkele klootzakken wonen, ruimen we dan ook het hele dorp op? Of pakken we de raddraaiers in de kraag?

Dat buurtbewoners stapelgek worden van het criminele gedrag, begrijp ik. Dat die roepen dat het centrum moet worden gesloten, is logisch. Hun rechten raakten ondergeschikt aan die van kansloze asielzoekers. Maar dat een hele gemeenteraad geen besluit weet te nemen om het koren van het kaf te scheiden, snap ik niet. En het verantwoordelijke COA? U en ik weten al jarenlang van de overlast, maar nu een sluiting dreigt, komt het COA met de ultieme suggestie om er nog eens een onderzoek naar te doen.

Het klungelige en slappe handelen van de verantwoordelijken is tenenkrommend. Waar moet het merendeel van de werkelijke slachtoffers in Stevensbeek heen? Een land dat 80 miljard uittrekt om de eigen economie weer in het spoor te trekken, slaagt er niet in een paar rotte appels uit het mandje te rapen en raakt in paniek als échte slachtoffers een handje moet worden toegestoken? Ik hoop maar dat ik mijn allochtone vrienden een dezer dagen niet tegen het lijf loop.

Koos