‘Duiven’
Algemeen 305 keer gelezenOnlangs landde op de pergola boven onze vijver een duif van indrukwekkende en welgedane omvang. Vrijwel onmiddellijk klonk een duifachtig geluid dat het beste kon worden vergeleken met het bekende gekoer, maar dan langgerekt, oorverdovend en in verschillende toonhoogten. Het was dan ook eigenlijk niet doenlijk vast te stellen of we hier te maken hadden met geluiden vanuit het alt-register dan wel uit die van de counter-tenor. Heel ingewikkeld. Op de handige BirdNET-app op mijn telefoontje ging ik na met welke merk vleugelachtigen we hier te maken konden hebben. Na de geluidsopname verscheen op het schermpje de conclusie: LUCHTALARM! Daar hadden mevrouw Van Veldeke en ik niet van terug.
Maar het luchtalarm bleek succes te hebben: weldra daalde een soortgenoot naast de smachtende roeper neer op de pergola. Er werd een en andermaal ten diepste gebogen. Dat leidde weer tot een langdurig en intens gesnavel: duivenzoenen. Vervolgens beklom de ene duif de andere en werden ze – om een bijbelse term te bezigen – “één vlees”. Even later, toen zij weer tot twee vlezen waren teruggekeerd, werden de veren uitbundig geschud en keken zij onthutst en in de war voor zich uit alsof zij een buitengewoon beschamende prestatie hadden geleverd. En dat richting eind september terwijl de maand mei – joechei – als dat gedrag normaal mag heten nog zo’n acht maanden op zich laat wachten!
Voorzichtige conclusie (nou voorzichtig….?): alles en iedereen is de kluts kwijt. Corona heeft het laatste zetje gegeven. Kijk om u heen en zie dan ook nog tot overmaat van ramp de messentrekkers en de schietgrage cocaïneschuivers, de phishingboeven en de spoofingdieven, de huisjesmelkers en andere snelle-geld-jongens.
En dan nog dat treurtheater in Den Haag: de ene miskleun na de ander, uitsluitingen, wraakoefeningen, messen in ruggen enzovoort, enzoverder. Nee, een duif met die olijftak heb ik nog niet gezien.
