‘Surrealisme met een vleugje realisme’

MILL | Een geboren Langenboomer met vele talenten en een scherp oog voor detail, dan praten we over Jo Willems. Men zegt weleens ‘een beroemdheid in het Land van Cuijk’ maar Jo is meer. Een markante en bescheiden man die weet wat hij wil en geniet van het leven.  

Door Rudolf van Gemert  

Op 16-jarige leeftijd ging Jo naar de schilderschool in Boxtel waar hij zijn interesse ontdekte voor tekenen en schilderen. Werken met de juiste kleuren vond hij direct belangrijk. In zijn vrije tijd was Jo al begonnen met het maken van schilderwerkjes met afbeeldingen die bij hem opkwamen. “In 1980 werd ik in Langenboom gevraagd voor een expositie. De grote belangstelling en vele positieve reacties voelden goed aan. Voor extra technische kennis ging ik eerst naar de vrije academie en vervolgens de kunstacademie in Arnhem. Ik kreeg het gevoel dat dit niet mijn weg was en stopte daarom met de opleiding, ik wilde meer autodidact zijn. Ik had een eigen stijl ontwikkeld en daar voelde ik me goed bij. Mijn inspiratiebronnen zijn onder andere Dali, Magritte, Willink en Delvaux.

De vrije gang
“We praten over surrealisme, dat moet kloppen. Surrealisme is kunst die de werkelijkheid met voorstellingen vanuit het onderbewuste vermengt. Dan hoef je niet onlogisch te kunnen nadenken en kun je je geest z’n vrije gang laten gaan. ‘Men wordt geen surrealist, maar wordt geboren als één’ schrijft surrealist Dali.”

Maakt vrolijk
In het begin gebruikte Jo vooral inkt en gouache op panelen, maar later ging hij over op olieverf op doek. “In het begin perste ik kleuren rechtstreeks uit een tube, maar ik was niet tevreden met het resultaat. Ik werk nu met de drie zuiverste primaire kleuren en wit. Zwart blijft voor mij verboden. Hierdoor wordt elk detail nog scherper. Ik fotografeer elke morgen tijdens mijn wandelingen in de natuur en let hierbij ook op details. In deze coronatijd was het voor mij gewoon een kwestie van in alle rust doorwerken. Ik werk nu met een kleiner formaat doeken en kleinere maat penselen, wat goed bevalt. Hiermee ben ik nu ook bezig met een bloemenserie, maakt vrolijk. Naast het voor mij vertrouwde surrealisme heb ik nu ook een opening gecreëerd voor realisme. De combinatie surrealisme en realisme vind ik geweldig, maar ik onthoud ook altijd wat Salvador Dali heeft gezegd: ‘Probeer nooit het perfecte te bereiken, want dat lukt je nooit’. “