Over wijde open vlakten naar champagnestad Reims
Opmerkelijk 136 keer gelezen Ook Carla van de Weijer, de pelgrim die onderweg is van Sint Anthonis naar Santiago de Compostela (2500 km) heeft de afgelopen week de lentekriebels gevoeld. Samen met een andere pelgrim trotseerde ze de wijde open vlakten in Noord-Frankrijk en belandde eind vorige week in Reims, de stad van de befaamde kathedraal en de hoofdstad van de champagnestreek. De druivenvelden waren mooi, maar ook lastig te doorkruisen.“Op zaterdag 6 april ben ik samen met een mede pelgrim verder gelopen vanuit Châuteau-Porcien. We liepen door het heuvelachtige Franse landschap. De zon scheen maar er waaide wel een gure wind. Wat opvalt, is dat je hier kilometers ver weg kunt kijken. Er staat niets. Nee, alleen af en toe een bosje bomen. De velden zijn hoofdzakelijk bestemd voor graan en luzerne (Franse klaver). Omdat je zo wijds kan kijken zagen we in de verte regelmatig roedels herten. Als ze ons in oog kregen, gingen ze snel over een heuvel en weg waren ze. Dat geldt al net zo voor de hazen. In mijn leven heb ik nog nooit zoveel hazen en herten gezien als dit paar dagen!
[image=242266]
Mede door het gezelschap van Hans en het zonnige weer was het erg goed lopen. Ik stel me voor dat je daar niet alleen moet lopen in de striemende regen of als de wind over de vlakte waait. In een van de kleine gehuchtjes die wij doorkruisten werden we door een mevrouw naar binnen geroepen. We moesten per sé wat drinken. “Wat wensen jullie te drinken”, vroeg ze? “Ja, doe dan maar koffie”, want we zijn echte Hollanders. Die werd direct gezet. Bij de koffie kwamen ook de koekjes en we moesten er minstens twee nemen. Bij het weggaan kregen we nog een handvol chocolaatjes en snoepjes mee. Met een bon courage zwaaide ze ons uit. Erg spontaan en leuk.
[image=242267]
Van Châuteau-Porcien zijn we doorgestapt naar Bazancourt, een plaats met een hele grote suikerfabriek. Het hotel waar we aankwamen deed speciaal voor ons op zondagmiddag de deuren open. Echt, alleen voor ons! Voor de maaltijd stuurde ze ons naar een adresje waar we heerlijk gegeten hebben voor weinig geld. De volgende dag op pad naar Reims, en dat is een volgende mijlpaal op weg naar Santiago. De laatste kilometers voerden door het weidse landschap, tot we de rand van de stad bereikten.
Door de grote voorsteden ging het vervolgens naar de kathedraal waar Reims zo trots op is. Een erg groot indrukwekkend bouwwerk waar de historie voor het oprapen ligt. Ter plekke werden we opgevangen door de heren van de Franse genootschap van pelgrims. Zij strooiden graag met feiten en wetenswaardigheden over de stad en het gebouw.
[image=242265]
Omdat mijn eerste pelgrimspas al bijna vol is, heb ik een nieuwe pelgrimspas gehaald. De pelgrimspas is voor elke pelgrim een handig bewijs wanneer en waar hij of zij aangelopen is. De stempels zijn het bewijs. Hoe meer dagen, hoe meer stempels en des te meer indruk je maakt en ook daarmee respect afdwingt. Als je de pas laat zien, regelen contactpersonen een slaapadres. Bovendien geeft de pelgrimspas korting op overnachtingen. Het document is dus leuk, maar ook handig.
[image=242264]
Reims is de eerste plaats waar ik langer blijf. Ik heb ervoor gekozen om twee nachten in een jeugdherberg te slapen en waar ik ook mijn was kon doen. Mijn medepelgrim Hans, met wie ik enkele dagen gelijk op wandelde, ging ergens anders naar toe. Dus onze wegen scheidde zich. Ik kwam hem de volgende dag, tijdens mijn vrije dag, tijdens het winkelen nog een keer tegen. We hebben toen natuurlijk samen koffie gedronken. Daarna heb ik hem niet meer gezien. Hij was overigens heel aangenaam gezelschap. Hans zou na Reims nog een kennis gaan bezoeken en dus van de route afwijken.
[image=242268]
Na de rustdag ging ik weer op pad naar het zuiden. Vanuit de stad kwam ik in de overgang van voorsteden en industrie terecht in het wijnbouwgebied. Lagen er ten noorden van Reims oneindige kale velden, onder Reims liep ik nu kilometerslang door druivenvelden. De overeenkomst was wel dat je ook hier zover druivenranken kon zien zover als je kon kijken. Dit is dus het befaamde Champagnegebied.
De wijnakkers zijn leuk om te zien maar minder leuk om er doorheen te lopen. De grond is van bepaalde klei/leemsoort die de paden glad maken en heel erg aan je schoenen blijft plakken. Voordat ik het goed in de gaten had zaten ze helemaal onder de plakkerige bodem. Onder elke schoen zat wel één kilo modder die ik mee moest sjouwen. Ook mijn broek die ik in Reims nog gewassen had zat flink onder de modder. Het was erg oppassen geblazen. Ik besloot niet meer over het pad maar door de berm te lopen, en dat was afwisselend over gras, steen of hout. Dat leek af en toe meer op klunen dan op wandelen. De modder van de schoenen afstampen was geen optie, want het was er vast onder gekleefd.
[image=242269]
De bossen die ik op dit traject doorkruiste waren zo mogelijk nog erger dan de wijnakkers. Juist op een plaat waar je het niet verwacht, boven op een heuvel, was het ergst. Hier had ik veel steun van mijn wandelstokken. Een stok in het midden van de waterplas en springen maar. Onder Reims werden de heuvels ook steeds hoger. Dat was dus flink klimmen om helemaal naar boven te gaan en prachtig als je op de top jezelf omdraaide. Dat was genieten van een prachtig uitzicht over de vallei. Een van de mooiste vergezichten deze dagen was wel de Marnevallei. Je keek bovenop de stad Eberney en de druivenvelden. Ik ben vol verwondering de vallei ingelopen, de Marne overgestoken en er aan de andere kant van het riviertje er weer uit.
Halverwege dit traject heb ik overnacht in een kinderdagverblijf. Deze had ik die nacht geheel alleen voor mezelf. Er stond eten en drinken in de koelkast en ik mocht slapen op de springmat. En dat allemaal gratis; gesponsord door de gemeente met dank aan Mardeuil. Na nog verschillende bossen doorgelopen te hebben ben ik beland in Montmort Lucy. In de bossen zag ik langzaam maar zeker dat de lente zich presenteerde. De bossen, die vol staan met witte en gele bloemetjes en bij de bomen op het zuiden verschijnen de bladen. De vogels fluiten volop, ja de lente komt eraan!"
Afgelegde afstand t/m vrijdag 12 april: 489 km.
