Pastor Paul Rens zoekt 40 jaar zijn grenzen
Religie 644 keer gelezen SINT-OEDENRODE / SON EN BREUGEL - Zondag 28 april aanstaande is het precies 40 jaar geleden, dat de Tilburger Paul Rens in Eindhoven door Mgr. Jan Bluyssen tot priester werd gewijd. Daarna heeft priester Paul Rens op vele plaatsen in binnen- en buitenland de helpende hand uitgestoken. Nu is hij pastor in de Heilige Odaparochie.[image=242289]
Paul Rens is niet het type van een dorpspastoor die Jan en alleman kent en die je het jaar door overal in het dorp of in de parochie tegenkomt. Zijn loopbaan is er een met een variatie, waar je ´u ´tegen zegt. En waarom?
De tijd waarin hij priester werd gewijd, was enkele jaren na de afsluiting van het 2e Vaticaans Concilie, dat begon op 11 oktober 1962 en werd afgesloten op 8 december 1965. In vier termijnen van drie maanden kwamen de bisschoppen van de katholieke kerk uit de hele wereld bijeen, waarin zij poogden de kerk bij de tijd te brengen. Wat zij hadden besproken legden zij vast in constituties vast. “Dat bracht veel onrust en drang tot vernieuwingen teweeg, maar we raakten ook in een stroomversnelling waarbij je de vraag kunt stellen of het niet allemaal te hard ging.”
Toen zijn wijding in zicht kwam, was het grootseminarie in Haaren reeds gesloten en moesten de studenten hun studie afsluiten aan de Theologische Faculteit in oprichting in Tilburg. “Daarom vond ik het verstandiger om na mijn studietijd en de pastorale opleiding enige jaren te wachten. Er was veel onrust,” meende Paul Rens. Bisschop Bluyssen vond dat heel verstandig. Maar de mensen in de parochie stimuleerden hem om door te zetten.
Zonhove
Na een aantal jaren in het basispastoraat, werd hij gevraagd om te komen werken op het behandelcentrum Zonhove in Son. Dat deed hij aanvankelijk halftime gecombineerd met de opbouw van het huwelijkspastoraat in Woensel-Midden en – Zuid. “Samen met gastechtparen probeerden we de jongelui die voor de kerk wilden trouwen, via gespreksavonden bewuster daar naar toe te laten groeien.” Weer later werd hij gevraagd voor een pastorale taak bij de Kardinaal de Jongstichting in Breda, die later door een fusie overging in Amarant. Twintig jaar heeft hij op Zonhove en in Breda gewerkt voor mensen met een beperking. Hij meende op deze wijze zijn grenzen beter te kunnen bewaken: “Ik kon mijn ei voldoende kwijt in de zorg voor gehandicapten, persoonlijk en in teamverband.”
Bisschop Hurkmans vroeg hem later te komen werken bij de Kerkelijke Rechtbank van het bisdom om mensen pastoraal te helpen van wie het huwelijk was stukgelopen. Intussen was Paul Rens aan zijn pensioen gekomen; in theorie, maar allerminst in de praktijk.
Wereldkerk
Steeds meer stelde hij zich de vraag: ‘wij behoren toch bij een Wereldkerk’. Zo kwam hij voor het eerst met de Wereldkerk in contact tijdens de Wereldjongerendagen in Keulen. Daar ging een wereld voor hem open, vertelt hij enthousiast: “Daarna wilde ik graag naar het buitenland om die Wereldkerk van nabij mee te maken.”
Zo kwam hij een tweetal jaren in Italië terecht op een internationaal centrum voor priesters en seminaristen. “En als je daar met anderen in gesprek raakt, maakt het je bescheiden. Wij, zo’n klein landje; wij zouden het wel eens vertellen hoe het moest; vergeet het maar.” Waar het omgaat heef hij daar opnieuw ontdekt. Het gaat om Christus en zijn boodschap, is te vinden in het Evangelie. Dat was net wat hij wilde. Het Evangelie voelde je daar in alles, in de ontmoeting met mensen en in het leven van alledag. Als we onze relatie met Christus onderhouden en verdiepen, dan wordt je echt gelukkig en kun je goed overeind blijven, heeft hij ervaren.
Teamverband
Bij zijn terugkeer in Nederland vroeg de bisschop hem om opnieuw beschikbaar te zijn. Dat wilde hij, mits hij in een team kon werken. “Zo ben ik hier terecht gekomen in de nieuwe Sint-Odaparochie van Sint-Oedenrode en Son en Breugel. Werken in teamverband, met collega’s ontdekken welke sterke kanten ieder heeft en dan die helpen ontplooien. Dan kun je samen veel aan.”
Grenzen
Paul Rens is nu 72 jaar; is de grens zo ongeveer bereikt? “Nee, dat houdt nooit op. Je bent priester en dat blijf je.” De Kerk heeft de laatste tijd een flinke smet op zich gekregen. In de praktijk ervaren hij en zijn collega’s deze kwalijke kant. In alle ernst: “We krijgen heel wat naar ons hoofd gegooid op de meest vreemde momenten. Dan word je wel even stil van.” Hij verwijst naar de arts Janssen Steur, die de zaak beduveld heeft. “Daarmee zijn toch niet alle artsen slecht? Ik kom mensen tegen die hun ergernis uitspreken over alles wat er fout gaat in de kerk. Zij zeggen, dat ze niets met die kerk te maken willen hebben.” Dit overkwam hem nog maar kort geleden in de Goede Week (de week vóór Pasen). Ik heb gezegd: “U hebt gelijk maar de Kerk bestaat uit zwakke mensen die alle fouten maken. Dat is niet goed te praten maar van één Mens, kunnen we zeggen dat die in ons blijft geloven. We gedenken deze week dat Hij vrijwillig koos om te lijden en te sterven voor ons opdat wij allen voor altijd mogen leven. Geloven is het onderhouden van een relatie met Christus. We moeten onze fouten durven erkennen om daaruit te leren hoe we het anders moeten doen. We zullen toch met elkaar die Kerk moeten opbouwen want leven vanuit het Evangelie brengt ons naar een betere wereld. En als we onze relatie met Hem voeden en onderhouden word je gelukkig.” Daar wil Paul Rens van blijven getuigen en dat wil hij blijven uitdragen. Hij onderstreept dat met zijn tekst op de website van de Heilige Odaparochie: ´Dat anderen aan ons kunnen zien dat wij christenen zijn die bouwen aan een nieuwe wereld waar plaats is voor velen, ieder naar zijn bevoegdheid en taak.’ Vol enthousiasme besluit hij: “Misschien ga ik wel eens een boek schrijven.” Dat zal zeker heel wat hoofdstukken bevatten met als titel ‘Over mijn grenzen’.
Zondag 28 april begint Paul Rens zijn jubileum om 10.30 uur met een eucharistieviering in de Rooise Martinuskerk. Daarna is er een receptie in Zalencentrum de Beurs.
