Roois Kamerkoor met Monte-Monteverdi-Verdi
Kunst en cultuur 38 keer gelezen SINT-OEDENRODE - Geestelijke en wereldlijke composities van Phillipus de Monte (1521-1603), Claudio Monteverdi (1567-1643) en Giuseppe Verdi (1813-1901) o.l.v. Ad van de Wetering. Met medewerking op de vleugel en op het orgel van Henk van Riel. Gehoord in de Knoptoren te Sint-Oedenrode op 21 april 2013.[image=242847]
Ad van de Wetering vertelde dat hij zowat 30 jaar met de gedachte heeft rondgelopen om ooit nog eens een programma te maken met als motto: ‘Monte-Monteverdi-Verdi; een woordspelletje dat hem inspireerde om drie totaal verschillende muziekstijlen te combineren, in zowel geestelijke als wereldlijke koorcomposities. Welk een meesterlijk idee! Bij mijn weten is dit concept nooit eerder door een Nederlands koor uitgewerkt. Mij bracht het terug bij de lessen muziek beluisteren waarin stijlen en structuren vergeleken werden. Komende uit de streek van Mechelen was de muziek van Philippus de Monte en van andere roemrijke Vlamingen die in Italië naam en faam verwierven mij van jongsaf aan vertrouwd. Een zichzelf respecterend kamerkoor had werk van de Monte in zijn repertoire. Ik weet nog wel hoe hard ik gestudeerd heb om het oude notenschrift met te ontcijferen. Ook het werk van Monteverdi stond bij ons op het programma. In de jaren 70 zongen wij in Vlaanderen de Maria Vespers van Claudio Monteverdi. Dit bracht ons koor zegeningen, inzicht, kundigheid en vreugde. Verdi stond niet op het repertoire, dat hoorde daar niet. Later in Nederland in het Eindhovens Kamerkoor merkte ik aanvankelijk ook een weerstand tegen het zingen van Verdi. Doch na enkele repetities gewijd aan het ‘ Padre Nostro’ was die weerstand overwonnen en ging een (klank)wereld voor ons open. Deze vocale Italiaanse Romantiek liet ons ‘aan den lijve’ ervaren welke hoge eisen het stelt om intense emoties als krachtig of verstild geloofwaardig te laten overkomen. Ik was blij dat het Kamerkoor deze drie componisten op het programma had staan.
[image=242849]
Contrastrijke uitvoering
In beide delen van het concert werd de volgorde ‘de Monte-Monteverdi-Verdi’ gehandhaafd met het verschil dat vóór de pauze gekozen was voor geestelijke werken en na de pauze voor wereldlijk repertoire. Deze structuur bood de luisteraars een groot contrast in stijlen, klankidiomen en uitvoeringspraktijken. Ad en de zijnen hebben het zich niet gemakkelijk gemaakt, je kon in het begin de spanning haast van de gezichten van de zangers aflezen. Dit kwam o’nder meer door de pech die tijdens de voorbereiding zijn tol heeft geëist; de voorbije maanden werden in zowat alle partijen mensen geveld door ziekte. Uitval diende men op te vangen wat geen sinecure is zeker gezien de moeilijkheidsgraad van geprogrammeerde werken.
Van de geestelijke werken wil ik, in het bijzonder, de vreugdevolle vertolking van Cantate Domino van Claudio Monteverdi en de sonore delen uit het Padre Nostro van Verdi prijzen.
De wereldlijke werken na de pauze lagen het koor duidelijk veel beter. Beweeglijke soms fragiele melodielijnen, kenmerkend voor Polyfonie en vroeg Barok, maakten plaats voor stabielere verticale akkoorden en een prachtige volle, homogene koorklank. Het È l’Assiria van Verdi klonk zeer overtuigend. Het was of er ineens een 40-koppig koor stond te zingen. Prachtig!
Henk van Riel
Zowel in de orgelsolo van A. Gabrieli (1530- 1586) als in de continuo begeleidingen toonde Henk van Riel zich prima ingewijd in de vroege barokstijl. Grandioos en met grote inleving voor directie en koor vertolkte hij de begeleidingen op de vleugel van de werken van Verdi. Het Zigeunerkoor uit Il Trovatore werd door hem èn door het kamerkoor ‘met verve’ verklankt en vormde een feestelijke afsluiting van een contrastrijk en boeiend koorconcert.
[image=242848]
