"Urenlang zaten we met elkaar te chatten"
Algemeen 50 keer gelezen CUIJK - Iris (17) had vier maanden contact met een volwassen man die via de webcam zestien minderjarige meisjes tot seksuele handelingen dwong (grooming). In 2006 werd hij tot een jaar cel veroordeeld. “Hij sprak mij op internet aan en bleek heel aardig te zijn. Hij toonde interesse, was positief. Als ik even tijd had, zat ik achter de computer om met hem te praten”, aldus Iris.[image=260547]
“Als ik liet merken dat ik me niet zo goed voelde, leek hem dat echt iets te doen en probeerde hij me op te beuren. Langzaam werd het meer dan alleen maar luchtig chatten. Hij wilde alles over mij weten. Hij zei dat we open moesten zijn omdat onze band anders niets waard was. Hij zei zelfs dat hij van me hield. Die uitspraak vond ik best raar, maar het was wel fijn dat iemand zoiets zei. Zijn woorden waren in die zin meer dan alleen beeldschermteksten.”
Vervelend
“Urenlang zaten we te chatten, soms van vroeg in de avond tot drie uur ’s nachts. Hij luisterde en begreep me. Volgens hem was onze band voorbestemd. Intussen was hij steeds meer over seks gaan praten. Uiteindelijk ging het alleen nog maar daarover. Zijn fantasieën vond ik heel vervelend, maar ik dacht dat ik me aanstelde en praatte gewoon mee. Hij voerde de druk op en dreigde me te verlaten als ik geen aandacht voor hem had. Werd hij boos omdat ik iets deed wat hij niet oké vond, dan dreigde hij weer. Ik smeekte hem. Slapen deed ik maar een paar uurtjes. Ik sloop ’s nachts door het huis omdat niemand iets mocht merken.”
Verbroken
“Toen verbrak hij het contact. Hij zei het op een avond, na vier maanden MSN’en. Hij wilde me nooit meer spreken. Het was over. Ik was kapot. Ik raakte in een crisis en werd opgenomen. De breuk was de spreekwoordelijke druppel. Daardoor heb ik mijn VWO-examen niet gehaald. Voor geen goud zou ik met iemand over hem praten, nog steeds niet. Want wie begrijpt nou hoeveel zoiets met mij kon doen? Hoe had ik zoveel om hem kunnen geven? Het was immers alleen maar tekst op een scherm”, besluit Iris.
