'Brand bij Vrije Markt heeft een leegte achtergelaten'

BEUGEN/KATWIJK | Jos Weerepas zit niet bij de pakken neer. De 60-jarige organisator van de Vrije Markt in Katwijk zit zo'n vier weken nadat een grote brand de markthallen volledig in de as legde, in de wachtkamer. "We zijn nu in afwachting van de technische recherche en de verzekering. Pas daarna kunnen we de pijlen richten op de toekomst."

Door Martijn Schwillens

Weerepas is op dit moment, zoals hij het zelf verwoordt, 'bezig met nazorg voor standhouders'. "Ik krijg dagelijks nog appjes en mailtjes van standhouders. Sommige ondernemers zijn erg gedupeerd. Maar behalve dat hun handel weg is, zijn ook veel sociale contacten in één klap verdwenen", vertelt de Beugenaar. "Het gaat te ver om te spreken van een rouwproces, maar voor sommigen voelt het zeker zo. De brand heeft een leegte achtergelaten. Niet alleen bij standhouders, maar zeker ook bij veel bezoekers voor wie een bezoekje aan de Vrije Markt door de jaren heen hun vaste dagje uit was geworden."

Abrupt einde
Slapeloze nachten heeft Weerepas naar eigen zeggen niet. "De vuurzee van 300 meter breed, het geluid, de hitte... Natuurlijk zie ik dat beeld nog vaak genoeg voor me, want het is een nachtmerrie die je niemand gunt. Maar ik slaap in principe altijd goed, ook bij stress. En uiteraard maak ik me wel eens zorgen." Weerepas lacht voorzichtig: "Een wedstrijdje tennis op zijn tijd werkt ook goed, hè. Ik weet niet precies hoe ik het kan verwoorden. Noem het frustratie. Iets wat er 35 jaar was, is er één keer niet meer. Een abrupt einde is de beste term."

Saamhorigheid
De Vrije Markt was net een dorp, stelt Weerepas, die als organisator aanspreekpunt was voor de plusminus 800 standhouders. "De ene keer voor een klein probleem, over de handel, de elektriciteit, een vrouw die ziek was geworden of niet geleverde voorraad uit Azië. Dat liep altijd heel erg uiteen. Maar er was vooral veel saamhorigheid onderling. Dat is altijd de grote kracht van de Vrije Markt geweest", weet hij. "Vooral op donderdagen (dag dat de kramen werden ingericht) kwamen kraamhouders ook graag bij elkaar om te praten. Iedereen droeg zijn of haar steentje bij aan het laten thuis voelen van zowel bezoekers als andere standhouders."

Toekomst
Wat de toekomst brengt? Weerepas moet vooralsnog het antwoord schuldig blijven. "De schoorsteen is gesloopt, dus we hopen vooraleerst dat de noodverordening wordt ingetrokken, zodat we standhouders kunnen gaan ontvangen. Die willen we per hal uitnodigen, zodat ze kunnen komen kijken. Voor sommigen is zo'n bezoekje de afronding van een levensfase. Die hebben er dertig jaar gestaan. Dan wil je toch kijken wat er nog staat, al zal dat bij niemand echt veel zijn."
Weerepas beseft dat vele bezoekers en standhouders willen weten of een doorstart middels nieuwbouw ('dan ben je al snel 1,5 jaar verder') mogelijk is. "Als we horen wat het gemis is, dan zeg ik direct: 'Ja'. Maar helaas kan ik daar echt pas over twee tot drie maanden iets over zeggen. Dan is de rekensom gemaakt en kunnen we positief of negatief informeren over een wederopbouw."