'WMO-zorg gemeente Gennep is onvoldoende'

In de recente B&W brief Sociaal Domein Gennep wordt gesproken over lagere WMO-kosten. Of Gennepse burgers met WMO-hulpvragen voldoende en ook tevreden zijn geholpen, wordt niet vermeld. Ook geen melding van de slechte toegankelijkheid van het hoofdkantoor van Destion voor de zelfstandige gebruiker van de rolstoel. Een initiatief om de historiserende muur aan het Jan Lindersplein met de keramiekbeelden te kunnen bekijken met een mobiliteitshulpmiddel -zoals een rollator- ontbreekt ook.

Het College van Gennep mag zich best veel meer inspannen om personen mèt en zonder beperking een comfortabele, openbare ruimte te geven. Die verantwoordelijkheid ligt vooral bij het College van B&W. De nieuwe verordening prikkelt het College te weinig om extra actief te zijn. De uitdrukking pro-actief kun je niet vinden. Het gewijzigde taalgebruik 'mensen met een beperking' in de recente, gemeentelijke folder bij de stempassen van de Tweede Kamerverkiezingen 2017 is een lichtpuntje.

De wethouder Openbare Ruimte van de plaatselijke, politieke partij vindt, dat de nieuwe bestrating in het centrum voldoende is aangepast voor mensen met een beperking. Hier en daar is de stoep in Gennep gelijk gemaakt met de ingang van de winkel. Doch Boxmeer, Goch en Nijmegen bijvoorbeeld laten wat anders zien. Geen randjes, geen hobbelige punaises, geen vervelende hellinkjes en geen hinderlijke reclameborden. Maar dat is daar en hij is van hier. Daarom is hij van een plaatselijke, politieke partij. Hij is van hier en niet van daar!

De nieuwe WMO-verordening begint niet met de toezegging, dat het College van B&W zelf zijn uiterste best zal doen een veilige en goede openbare ruimte te maken voor mensen met een beperking naar hedendaagse inzichten. De verordening mag mensen met een chronische beperking geen probleem er bij geven naar mijn mening. Ontzorgen zou het trefwoord moeten zijn.

Aan de keukentafel heb je geen gesprek met de hoogst opgeleide, empathische ambtenaar van de WMO Gennep. Die ambtenaar maakt beleid met vele regels. Het gespreksverslag, dat een van de WMO-ambtenaren maakt, gaat naar front-office en vervolgens naar back-office. Back-office zorgt voor een besluit namens B&W. Dit kan weken, maanden duren. Daarna kun je in Bezwaar en vervolgens in Beroep gaan bij de Rechtbank. Een medisch ethicus noemt dit: 'een kapotmakende bureaucratische maalstroom'.

Wij mensen zijn allemaal gelijk in het anders zijn. Iedereen wil als mens gezien worden. Hopelijk spant het College van Gennep zich maximaal in de openbare ruimte in Gennep zeer geschikt te maken voor mensen mèt en zonder beperking. Met een ethische houding kan het gesprek aan de keukentafel met een ambtenaar van de WMO bijdragen aan het ontzorgen van mensen met een beperking. Dit is mijn oproep aan de Raad van de gemeente Gennep. Prikkel het College tot actie.

Harry Helmes,
Gennep