'De overgang naar Ajax was al rond, maar toen brak ik mijn been'

CUIJK/WAGENINGEN | Vanavond verschijnt 'Verdwenen profclubs', een boek over de zeven betaald voetbalclubs die na 1991 door opheffing of faillissement zijn verdwenen. In het hoofdstuk over FC Wageningen komt ook Eus van Vijfeijken aan het woord. De Cuijkenaar stond veertien seizoenen onder contract bij de Gelderse club. "Als je won van Vitesse, kwamen de fans dinsdagavond naar de training om het feestje nog een keertje over te doen."

"Inmiddels kan ik ermee leven dat FC Wageningen niet meer bestaat, maar de pijn heeft er lang gezeten. Gelukkig bestaat De Wageningse Berg (stadion) nog steeds." En is er elke dinsdag de reünie van oud-spelers en andere Wageningen-liefhebbers in het stadion. "Ik hoorde eigenlijk bij toeval van die bijeenkomsten. Inmiddels ga ik elke maand één keer. Sommige jongens had ik 30 tot 35 jaar niet gezien. Het is mooi dat op deze manier de club in ere gehouden wordt", vertelt de voetbaltrainer-in-ruste, die tweemaal met Wageningen promoveert naar de Eredivisie. In die tijd speelt de Cuijkse oud-prof regelmatig voor 10.000 toeschouwers en meer. "De mensen klommen zelfs in de bomen voor de nacompetitiewedstrijd tegen Vitesse in 1974. Het kon ook behoorlijk spoken op De Berg, hoor. Vergis je niet. Als de staantribune vol stond, schalde de herrie goed het veld in", lacht hij. "Ik herinner me de promotiewedstrijd tegen Cambuur (in 1980) nog goed. We wonnen met 4-0. Thuis heb ik er nog een videoband van. Op de beelden zie je mij na de 3-0 dansen op het veld. Dat seizoen promoveerden we en presteerde ik zelf ook op het top van mijn kunnen. Na die pot tegen Cambuur gingen we met paard en wagen naar het centrum. Zo'n massa mensen heb ik nooit meer meegemaakt. Het stond vanaf De Wageningse Berg helemaal tot aan het stadhuis vol met mensen. Ook de Markt kleurde groenwit. Erg bijzonder om mee te maken", zegt Van Vijfeijken, die na zijn profcarrière gaat voetballen bij JVC'31 en later trainer wordt in het amateurvoetbal en onder meer Heijen, Gassel en De Zwaluw onder zijn hoede heeft.

Dubbele beenbreuk
De beste trainer die hij naar eigen zeggen heeft gehad, is Fritz Korbach, die in 2011 is overleden. "Zaakwaarnemers had je toen nog niet, maar op een gegeven moment kwam Korbach naar me toe: 'Eus, er is een club die interesse in je heeft. Mag ik voor jou de onderhandelingen doen?' Dat vond ik prima. Een paar weken later kwam hij bij me terug. 'Eus, het is rond. In de winterstop ga je weg. Maar ik kan je nog niet zeggen naar welke club'." Vlak voor de winterstop slaat het noodlot toe. In de wedstrijd tegen PEC Zwolle loopt hij een dubbele beenbreuk op. Weg transfer! "Hij heeft daarna nooit willen zeggen om welke club het ging. Tot het moment dat ik afscheid nam als trainer bij VV Heijen. De spelers hadden geregeld dat Korbach op mijn feestje zou komen. Hij stak een speech af en zei toen: 'Als je toen niet je been gebroken had, was je naar Ajax gegaan. Als opvolger van Piet Keizer.' Ik ben blij dat hij me dat toen niet verteld had, want daar zou ik nog jaren ziek van zijn geweest."

'Verdwenen profclubs' (Verbonden door de ondergang) van Martijn Schwillens ligt vanaf heden in de boekwinkels en is ook te bestellen via webhop-staantribune.nl