‘Nobel voornemen nieuwe gemeente maakt me stapelgek’

di 1 dec 2020, 17:00 Column

Als mijn huisgenote d’r werkhandschoenen opzoekt en aanstalten maakt de tuin in te gaan, besluit ik om uit de tuin weg te blijven. Zij is van de details, kleine plantjes die zij ontwaart, zouden door mijn riek en schop geslachtofferd worden. Als ik snoei, kun je dat zien. Bij mij geen geneuzel over een blaadje of takje meer of minder, volgend jaar is het allemaal nieuw. Echter, elke haal van mijn takkenzaag trekt een kras over haar ziel.

Onze oplossing is dat we ter voorkoming van discussies niet samen in de tuin werken, maar bovenal is er een taakverdeling die er op neerkomt dat ik het lompe werk doe: stoepen maken of recht leggen, schuurtje timmeren en op aanwijzing van huisgenote te groot gegroeide planten verplaatsen. Dit leidt tot een ordentelijk beheer van onze tuin. Edoch, samen besluiten over bloemen en planten doen we niet. Ieder doet waar hij/zij goed in is. En…baas boven baas.

Het vergt me niet veel fantasie om een beeld te krijgen als meer mensen zich met groenbeheer en aanverwanten gaan bemoeien. Toch is dat het ideale plaatje dat de kwartiermakers van de nieuwe gemeente Land van Cuijk voor ogen hebben. Alle inwoners van die nieuwe gemeente zijn uitgenodigd aan een digitale enquête deel te nemen. Als betrokken inwoner zette ik mij er ook aan maar halverwege heb ik het gewist. De enquête is een enorme brij van vragen over hoe wij straks met zijn allen heel veel dingen samen kunnen gaan doen. Hoe nobel! Maar ik word er stapelgek van. Vragen over wat je leuk, goed, slecht, onvoldoende vindt. Mag ik de antwoorden raden? De inwoners van Westerbeek, bijvoorbeeld, vinden het openbaar vervoer onder de maat.

Of ik straks mee wil discussiëren over de inrichting van de groenstrook in onze straat? Samen met alle buurvrouwen die dol zijn op bloemetjes en plantjes. Mag ik me nu alvast afmelden?

Dit is dus kennelijk de opperste staat van democratie? Ik dacht dat onze democratie eruit bestaat dat we onze gemeenteraad kiezen en die vervolgens vier jaar lang besluiten laten nemen over veel belangrijke zaken en nog meer onbelangrijke zaken. Of is zo’n enquête pijnlijke noodzaak omdat we op voorhand weten dat de gekozenen niet aanvoelen wat een meerderheid van ons wil?

Bij ons thuis doen wij niet aan enquêtes. Huisgenote beslist.

Koos