‘Wilskracht’
Column 373 keer gelezenHet is telkens weer bijzonder als een nieuw leven geboren wordt. Als boer zie je dat een bevalling begint. Je blijft de vooruitgang in de gaten houden maar laat de natuur zijn werk doen. Soms help je bij de bevalling. Als moederkoe zich meteen na de geboorte over haar pasgeboren kalf ontfermt weet je dat het goed is.
Maar het gaat niet altijd goed, een kalfje kan wat mankeren of ziek geboren worden. Zo ook een paar jaar geleden toen een vaarskalf (meisjeskalfje) ziek in haar verblijf lag. Het kalf was erg zwak, bleef maar ziek en sliep erg veel. Ik hielp het kalf iedere drie uur met de fles geven. Maar het kalfje bleef ziek en futloos liggen. Ook de boer zag dat het kalfje niet beter werd en vroeg zich hardop af of het verstandiger was om het kalfje uit zijn lijden te verlossen. Ik sputterde tegen en bleef de daaropvolgende dagen trouw het kalfje verzorgen.
Het kalfje bleef ziek en kon alleen met hulp staan. De boer kwam bij het kalf dat van de mij de fles kreeg. ´Ik heb zojuist de dierenarts gebeld (mobieltjes bestonden nog niet) om het kalfje uit zijn lijden te verlossen. Ik kan het niet meer aanzien’, zei de boer. Ik begreep waarom de boer zo had gehandeld maar was het er niet mee eens. Ik boog over het kalf heen en vertelde wat de boer zojuist had meegedeeld. ‘Probeer eens te gaan staan’, vroeg ik het kalf. ‘Laat ons zien dat je wilt leven, dat je een gezonde koe wilt worden.’
Het kalfje keek omhoog en begon te bewegen. Met veel moeite en een uiterste krachtsinspanning kwam het kalfje overeind en ging staan. Wat een wilskracht liet het kalfje nu zien! Vol verwondering bekeken wij dit tafereel. Ik snelde naar binnen en annuleerde de afspraak met de dierenarts. Het kalfje werd een gezonde koe die nog 3 kalfjes kreeg. Altijd als ik de stal inloop, komt deze koe meteen naar mij om me te begroeten. Boeren, het is genieten maar ook veel wilskracht.
Gerdi Lamers, melkveehoudster in Beugen
