‘Als mijnheer pastoor op bezoek bij jonge gezinnen, helaas!’

Zoals mijnheer pastoor in vroegere tijden bij jonge stellen langs ging, zo kunnen deze binnenkort de voorzitter van de dorpsraad op bezoek verwachten. Ging het er destijds nog om het aantal katholieken op te voeren, nu doet de geloofsovertuiging er niet meer toe. Als er maar kinderen komen. Want het dorp moet groeien en bloeien. 

Ter meerdere eer en glorie van het dorpshuis, de lokale middenstand en de basisschool moeten viriele stellen aan de bak. Echter, voordat condoom en pil in het nachtkastje worden weggestopt, moet er eerst iets anders gebeuren. Bouwen, bouwen en nog eens bouwen. “Onze basisschool had enkele jaren terug flinke problemen om de klassen vol te krijgen. Maar sinds er flink gebouwd is, stromen de klassen weer vol”, zo lees ik in een reportage op de streekpagina van ons dagblad.
Het misverstand is groots en meeslepend. Ik spreek als lid van een oer-katholiek groot boerengezin uit ervaring, voorheen lukte het nog wel om met een paar grote gezinnen een dorp aan de praat te houden. Toen kreeg je met pakweg twee gezinnen nog een klaslokaal gevuld, maar tegenwoordig is er een forse straat met kwieke jonge mensen voor nodig om de juf of meester een baan te bezorgen.

Dus, dames en heren wethouders en andere bestuurders, hebben jullie al ooit eens berekend hoeveel er gebouwd moet worden om een basisschool overeind te houden. Kijk eens naar de wijken in Cuijk en Boxmeer waar 20, 30 jaar geleden met gezwinde spoed een basisschool werd gebouwd. Diezelfde school is er nu al niet meer. Om de simpele reden dat die kinderen groot zijn geworden. En het enthousiasme voor een tweede leg laat te wensen over. Wil een dorpje genoeg kinderen laten baren, dan moeten er jaarlijks tientallen huizen worden gebouwd. Vooropgezet dat de jonge stellen aan hun huwelijksplicht voldoen.

Vianen en Beers, toch al niet de allerkleinste dorpen in het Land van Cuijk, zijn aan het bekijken hoe ze samen één nieuwe school kunnen bouwen. Ik ben opgegroeid in een klein dorp. En heb het lief. Maar houd op met de lulkoek dat daar alles overeind kan blijven. Ben benieuwd of in de aanstaande verkiezingsprogramma’s daar iets zinnigs (en moedigs!) over gezegd gaat worden.

De dorpsraadvoorzitter kan preken als een pastoor, praten als Brugman, opwindende praatjes verkopen, maar genoeg kinderen gaat hij/zij niet krijgen.

Koos