‘IJzeren Heintje’
Column 313 keer gelezenOver een deel van de vijver is een net gespannen. De voor- en achterkant van de pergola zijn voorzien van kruislings gespannen lijnen met dwarsverbanden. Het is eigenlijk een mix van aanval en verdediging. Voor wie? Onze huisreiger! De onverlaat had de gewoonte om driemaal per dag bij de waterpartij te landen teneinde zich vissen wederrechtelijk toe te kunnen eigenen: bij gelegenheid van het ontbijt, bij de lunch en ook nog godbetert vanwege het diner. Mevrouw Van Veldeke en ik konden dat niet over onze kant laten gaan.
De rover bleek ook nog op een andere manier een ijzeren hein te zijn. Waar iedere ordentelijke reiger zich uit de poten maakt bij de minste of geringste beweging achter het glas van de tuindeuren, kon je dit exemplaar tot op minder dan twee meter benaderen vooraleer de vleugels werden uitgeslagen. Daarenboven had het grijze gevaarte de euvele moed zich dus steeds weer opnieuw voor de culinaire maaltijd te melden. We hebben het schepsel Heintje Davids genoemd. Die kwam ook steeds terug.
In de loop van enkele weken bleek het noodzakelijk de verdedigingslinie uit te breiden. De viscrimineel zag er geen been in de keien van het watervalletje te bestappen en onder de lijnen door te buigen teneinde zich op dié manier watertandend toegang tot ons visbestand te verschaffen. Dus werden er figuurlijk gesproken meer potten bij het vuur gesleept: een hekje, een stoel, bloembakken.
Nadat we de dief voor de zoveelste keer hadden weggejaagd en diens vlucht deels in de touwtjes belandde, hebben we de smeerlap niet meer teruggezien.
Of reiger Heintje van de mannelijke dan wel van de vrouwelijke kunne is? Niet van belang en niet bezwaarlijk hierover in het ongewisse te verkeren. We leven tegenwoordig toch in een tijd van geslachtsverduistering om het over andere verduisteringen maar niet te hebben.
