'Van Soest gaat met voorstel opvang boekje ver te buiten' (ingezonden)

In De Maas Driehoek van 29 maart pleit burgemeester Karel van Soest van de gemeente Boxmeer voor een gezamenlijke aanpak voor de noodopvang van vluchtelingen binnen het Land van Cuijk. Hij biedt aan om de opvang voor de andere vier gemeenten binnen de grenzen van de gemeente Boxmeer te regelen. Binnen de gemeente Boxmeer worden al 900 vluchtelingen opgevangen in het AZC Maashegge in Overloon. Door het voorstel aan nog meer vluchtelingen opvang aan te bieden gaat de burgemeester zijn boekje ver te buiten.

Dit zijn ingrijpende beslissingen die niet buiten de burgerbevolking om genomen kunnen worden. Ook de Raad van Boxmeer heeft bij de gemeenteraadverkiezingen van 2014 geen mandaat van de burgers gekregen om zulke grote aantallen vluchtelingen binnen de gemeentegrenzen te huisvesten. De burgemeester heeft hiervoor helemaal geen mandaat van de gemeenschap in Boxmeer gekregen.

In onze gemeente Boxmeer is er een gebrek aan draagvlak om nog eens 500 vluchtelingen op te vangen en zodat het totaal van 1400 vluchtelingen groter is dan de gemeentes Venlo (480) en Grave (600) tezamen. Als het vluchtelingen zijn die tijdelijk worden gehuisvest om zodra de oorlog in Syrië voorbij is terug gaan naar hun land om dat weer te gaan opbouwen zou het draagvlak vermoedelijk wel aanwezig zijn. Terugkeer naar het thuisland is echter geen doel. Als de vluchtelingen in levensgevaar zouden zijn, zouden ook landen als Griekenland, Macedonië, Servië en Bosnië en Herzegovina een goede optie voor hen moeten zijn. Maar ze willen daar niet blijven want in Duitsland, Nederland en Zweden krijgen ze 300 euro per week.
In de praktijk blijkt dat vluchtelingen asiel aanvragen en een verblijfsstatus krijgen en niet meer uit Nederland weg gaan.

Veel inwoners begrijpen wel dat de gemeente Boxmeer er financieel belang bij heeft om asielzoekers op te vangen omdat het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers er per asielzoeker een royale vergoeding voor aan de gemeenten geeft.
Lokale bestuurders dienen zich in te zetten voor de lokale gemeenschap en dienen niet te zwichten voor korte termijn financieel gewin ten koste van hun eigen kiezers. Collectieve middelen, zoals belastinggelden, horen primair ingezet te worden om de gemeenschap die het opbrengt te dienen, en niet zoals nu gebeurt uitgegeven te worden ten koste van deze gemeenschap. Mensen die het prima vinden dat ons collectief opgebrachte belastinggeld word besteed aan de asielindustrie verkeren altijd in de gelukkige positie geen aanspraak te hoeven doen op het sociale stelsel bedoelt voor de kwetsbaren uit onze eigen gemeenschap. Hebben mensen de overtuiging dat er meer geld moet naar de asielindustrie staat het hun altijd vrij een deel van hun persoonlijke vermogen te schenken, dit gebeurt dan gek genoeg nooit.

Nederland heeft reeds ruime ervaring met massa-immigratie en de financiële en sociale gevolgen voor de maatschappij. De negatieve aspecten zijn uitgebreid gedocumenteerd in diverse studies en beschreven in een eindeloze stroom van boeken. Op dit punt kunnen we met vertrouwen zeggen dat er niks onbekends meer is aan de massa-immigratie, dus we hebben het hier niet over een fobie of irrationele angst voor zaken die we niet kennen. Nee, we weten inmiddels wat de gevolgen zijn, want naast de feiten en cijfers die inmiddels beschikbaar zijn, ervaren we die immers al vele tientallen jaren vaak persoonlijk aan den lijve.
Nederland is voor veel vluchtelingen niet bepaald om de hoek, toch vinden vele tienduizenden hun weg hierheen jaar in jaar uit. Dat kan geen toeval zijn! En helaas deze mensen komen vanwege de royale vergoedingen en zeer grote kans op een permanente status inclusief een uitkering, gezondheidszorg, sociale voorzieningen en een sociale huurwoning. Dat gekoppeld aan de bed ,bad, brood en leefgeld-regelingen voor illegalen en een zeer slap uitzetbeleid waar ook van Soest mede schuldig aan is, maakt het hier tot een ware asielmagneet met grote aanzuigende werking.

Zelfs als er geen jihadisten tussen deze migranten zitten, zullen onder jonge mensen in deze groepen wraakgevoelens groeien, want ze zullen zich vernederd voelen. Dat kun je bijna niet vermijden. Als ik naar een land ga waarvan ik de taal niet spreek, merk ik dat een kind van vijf meer weet dan ik, dat is frustrerend. Deze wederzijdse teleurstelling is niet ingecalculeerd.
Aanpassingsproblemen, cultuurconflicten, taal- en leerachterstanden, slechte tot geen vooruitzichten op de arbeidsmarkt, sociale isolatie en onverwerkte trauma's zijn slechts een aantal factoren die spelen in de levens van asielzoekers in een AZC en later met een permanente status. En als u denkt dat na de toewijzing van een sociale huurwoning en het in ontvangst nemen van een maandelijkse uitkering deze problemen allemaal zijn opgelost dan vergist u zich. Het is vaak de start van nog veel meer problemen, niet in de laatste plaats voor de buren en wijkbewoners van deze mensen. Het idee dat je mensen uit een totaal ander taal en cultuurgebied hierheen kan halen en dat ze daarmee per definitie geholpen en gelukkig zijn, is een grove misvatting. Het leven in een complexe samenleving als de onze is een hele onderneming en met alleen holle frasen als tolerantie en respect red je het niet als het gaat om de succesvolle integratie van mensen die met een totaal andere achtergrond deel uit gaan maken van deze samenleving. De enige manier om de identiteit en leefbaarheid van onze gemeenschap te waarborgen is burgerlijk protest tegen de komst van nog een AZC in de gemeente Boxmeer en voor een humaan en duurzaam asielbeleid!

Fred Eggink,
Ongeruste burger uit Boxmeer.